Hope (2014)

Regie: Boris Lojkine | 86 minuten | drama | Acteurs: Justin Wang, Endurance Newton, Nabyl Fally Koivogui, Abdessalam Hessoun, Didier Franklin Totti Bandong Kamol, Abdelaziz Nsangou, Hatem Benabdellah, Ndjaba Lavenir, Yvan René Page, Aimé Foe Mbarga, Arouna Mpempeme, Bruno Mbiene, Samuel Muzingo Msoumulu, Giresse Mabanzila, Azeddine Taoussi, Yacoub Chaiq, Abderahim Naali, Guelor Ngangala

Elke dag weer proberen tientallen Afrikaanse gelukzoekers – voornamelijk mannen – de oversteek naar het Europese continent te maken. De beproeving, die de migranten moeten doorstaan, is een bijzonder zware. Deze slopende tocht wordt in ‘Hope’ weergegeven. De diasporafilm van Franse makelij, doet naast het verslag van de trektocht, ook een wat plompe poging liefde in het drama te verwerken. ‘Hope’ is vooral pakkend vanwege de indrukwekkende verdorven omstandigheden die afgebeeld worden, echter valt er op andere punten nog wel het een en ander aan te merken.

De uit Kameroen afkomstige Léonard (Justin Wang) ontmoet tijdens zijn overtocht het Nigeriaanse meisje Hope (Endurance Newton). Hope is ernstig verzwakt. Ondanks lichte tegenzin besluit Léonard het gebroken meisje toch te helpen. Samen vervolgen zij hun reis door achtereenvolgens Algerije en Marokko, om in het Noord-Afrikaanse koninkrijk de grens richting Spaans grondgebied te passeren. Tijdens hun weg komen ze de nodige geschifte vluchtelingen-makelaars (welke overigens een enorm overdreven act opvoeren) tegen, die de twee, voor veel te veel geld, beloven te helpen in hun overtocht.

Tijdens de hele film is het te merken dat ‘Hope’ een Europese productie is. Het voelt allemaal niet heel Afrikaans, en de gebeurtenissen worden vooral vanuit Europese waarden beschouwt. Wat jammer is, het zou namelijk veel interessanter zijn om dit toch indrukwekkende verhaal vanuit een meer Afrikaans perspectief te bekijken. Nu blijft de film steken in een reeds bekende eenzijdige visie.

Daarbij is het verhaal van de vluchtelingen bij vlagen ietwat onredelijk. Van het ene op het andere moment zijn Léonard en Hope, tegen hun wil in, getrouwd. Om later te besluiten dat ze elkaar toch wél leuk vinden. De kijker wordt hierbij weinig aanleiding gegeven om deze liefde echt serieus te nemen. Ook omdat er eigenlijk vrij weinig bekend wordt over de diepere gevoelens van de twee hoofdpersonen.

‘Hope’ stelt een zorgwekkende kwestie aan de kaak, dit doet het echter op een onoriginele wijze. Ondanks het aardige spel blijft de film toch een tikkeltje gekunsteld. ‘Hope’ is jammer genoeg weinig innovatief.

Robin Zwaan