Ma nuit chez Maud (1969)

Regie: Eric Rohmer | 105 minuten | drama | Acteurs: Jean-Louis Trintignant, Françoise Fabian, Marie-Christine Barrault, Antoine Vitez, Léonide Kogan, Guy Léger, Anne Dubot, Marie Becker, Marie-Claude Rauzier

In het jaar 1969, waarin films als ‘Easy Rider’ en ‘The Wild Bunch’ de grenzen van de filmcensuur aftastten, ging de Franse regisseur Rohmer – die inmiddels tegen de vijftig liep – rustig door met het maken van ‘zijn’ type films.

‘Ma nuit chez Maud’ is de derde film in een serie, bestaande uit zes door Rohmer geregisseerde moralistische verhalen en vertelt het verhaal van een in zichzelf gekeerde man van 34 die door een vriend voorgesteld wordt aan een vrouw (Maud) die vrijwel zijn tegenpool is. Wanneer hij met haar de nacht doorbrengt worden we getrakteerd op allerhande discussies over ondermeer het huwelijk, relaties, filosofie en religie, en dit gaat zo door tot aan het laatste shot, dat gelukkig vrij rustgevend is.

‘Ma nuit chez Maud’ is met recht een praatfilm te noemen. Alhoewel er een aantal momenten van stilzwijgen in voorkomen, wordt het grootste gedeelte van de tijd gevuld met conversaties. Het is dan ook geen film om lekker bij weg te doezelen, maar juist het type waarbij het belangrijk is om je hoofd erbij te houden. Het gaat in dit werk van Rohmer in mindere mate om het beeld en met name om de inhoudelijke kant. Het is een film met inhoud. Er gebeurt niet al teveel. We bevinden ons een groot deel van de tijd in kamers, waar de tijd gedood wordt met handelingen als eten en drinken, gecombineerd met diepgravende discussies. Dit betekent echter niet dat Rohmer zover gaat als Richard Linklater met zijn film ‘Tape’ (2001). Deze speelt zich enkel en alleen in een hotelkamer af, en dat anderhalf uur lang. Nee. In ‘Ma nuit chez Maud’ verhuizen we een aantal keer van lokatie en er valt dan ook te genieten van enkele (voornamelijk nachtelijke) shots waarin we met een auto door de Franse straten rijden. Deze schaarse momenten kunnen voor de geestelijk mogelijk vermoeide kijker gebruikt worden om een korte adempauze in te lassen.

Over het geheel genomen is ”Ma nuit chez Maud’ een interessante film, die echter niet voor iedereen weggelegd is. Ben je uitgerust en voel je de behoefte om je hersens te pijnigen, dan is dit misschien iets voor jou. Een voordeel is dat veel mensen zich zullen herkennen in de personages en met name in de situaties waarin zij zich bevinden. Wie staat er immers niet stil bij dergelijke thema’s? Het enige minpuntje zit hem vermoedelijk in de elitaire wijze waarop ‘Ma nuit chez Maud’ zijn boodschap uitdraagt. De discussies zijn zo nu en dan van een behoorlijk hoog niveau en de personages beschikken duidelijk over een flinke knowhow wat betreft de besproken onderwerpen. Het is dan ook niet de meest toegankelijke film van Rohmer, wat hem echter niet minder interessant maakt.

Vincent Nijman