The Frozen Ground (2013)

Regie: Scott Walker | 105 minuten | misdaad, thriller | Acteurs: Vanessa Hudgens, Nicolas Cage, John Cusack, Dean Norris, Katherine LaNasa, Radha Mitchell, Jodi Lyn O’Keefe, 50 Cent, Matt Gerald, Gia Mantegna, Kevin Dunn, Kurt Fuller, Brad William Henke, Michael McGrady, Lydia Hull, Ryan O’Nan, Tim Lacatena, Bostin Christopher, Brett Baker, Craig Blair, Jason Collins

Acteur Nicolas Cage heeft de merkwaardige gave om in zowel door de pers zeer goed ontvangen films (‘Adaptation’, ‘Kick Ass’) als zeer slecht bekritiseerde pics (‘The Ghost Rider’-serie) te spelen. ‘The Frozen Ground’ behoort helaas tot de tweede categorie. In het Anchorage (Alaska, VS) van 1983 wordt de zeventienjarige Cindy Paulson slachtoffer van een brute verkrachting. Als de vermoedelijke dader, Robert Hansen (John Cusack), vanwege gebrek aan bewijs vrijuit gaat, lijkt de zaak als een nachtkaars uit te gaan. Totdat het dode lichaam van een jonge vrouw wordt gevonden. De State Trooper Jack (Nicolas Cage) wordt op de zaak gezet en zodoende weer op het spoor gebracht van de ongelukkige Cindy. Hij zet zich verbeten vast in de zaak, te meer omdat de slachtoffers van de waarschijnlijke serieverkrachter en -moordenaar dezelfde leeftijd hadden als zijn te jong overleden zusje (maar wier dood evengoed een geheel andere oorzaak had). Het probleem is echter dat hij en zijn gezinnetje op het punt staan elders naar toe te verhuizen. Met het ontbreken van enig bewijs wordt het hem niet makkelijk gemaakt om de klus in de resterende tijd te klaren. Cindy is zijn enige hoop de dader te vinden. Exemplarisch voor de film is een scène waarin ze haar tragische verhaal in tranen vertelt, waarna ze als paaldanseres in een stripclub belandt en vrijwel meteen verslaafd raakt aan crystal meth, pillen en cocaïne. Enfin, met de hulp van Cindy weet Jack de moordenaar te ontmaskeren.

Dat klinkt allemaal als een niet bijster geloofwaardige film en dat is ‘The Frozen Ground’ dan ook niet. De film beroept zich op zijn waar gebeurde status, maar in de fase van het scriptschrijven lijken er zoveel elementen dik aangezet en andere vergeten dat het nogal scheve verhoudingen oplevert. Doordat de film het perspectief volgt van politieagent, slachtoffer en verkrachter/moordenaar verwordt het tot een makkelijke voorspelbare invuloefening. Dat het script vooral aan de hand van getuigenissen van de echte Cindy Paulson is gemaakt, betekent dat het verhaal een subjectieve inslag heeft gekregen waarin Robert Hansen niet beter is dan de duivel zelve. Zo valt hij in een puur suggestieve scene uit tegen zijn vrouw en kinderen om de man in een nog donkerder daglicht te stellen. Subtiel is het allemaal niet. Het zorgt er ook voor dat geen van de personages enig psychologische diepgang heeft maar dat ze puur handelen omdat het scenario dat van hen verlangt. De belegen structuur en over gedramatiseerde muziek staat bovendien alle spanning in de weg. ‘The Frozen Ground’ teert op valse emotie. Het acteerwerk is degelijk, maar niet meer dan dat (al blijft het de vraag wat rapper Curtis “50 Cent” Jackson heeft te zoeken op het witte doek).

De film hangt van de clichés aan elkaar. Ook op cinematografisch gebied wint ‘The Frozen Ground’ niet de originaliteitprijs. Om de sfeer van de film te benadrukken is er gekozen voor donkere tinten. Maar blijkbaar is het tot niemand doorgedrongen dat zoiets niet werkt zonder enig contrast. Daardoor is het regelmatig zoeken naar wat er precies in beeld gebeurt. Het zwak gefilterde licht of in sommige scènes zelfs het ontbreken van enige lichtbron werkt alleen maar averechts. Het verbloemt tevens het gemis aan originele of vernieuwende shots en invalshoeken. De uiterst conventionele cameravoering is slordig en geregeld te snel. Veel van de dialoog bestaat uit small talk, is overbodig en alleen gebruikt om de film onnodig te rekken. Regisseur Scott Walker zal hebben geprobeerd de film een filmhuiskarakter te hebben willen meegeven, maar faalt daar volkomen in.

Wat betreft stijl lijkt het alsof ze ‘Fargo’ (Joel en Ethan Coen) hebben willen evenaren, maar waar die film spitsvondige cinematografie, verhaallijnen en (zwarte)humor tentoonspreidt, blijft deze film hangen op het niveau van een zeer slechte b-film. Waarom dit verhaal via film dertig jaar na dato nog verteld moest worden is een compleet raadsel.

Wouter Los

Waardering: 1

Bioscooprelease: 11 juli 2013
DVD- en blu-ray-release: 17 december 2013