The Mechanic (2011)

Regie: Simon West | 92 minuten | actie, drama, thriller | Acteurs: Jason Statham, Ben Foster, Tony Goldwyn, Donald Sutherland, Jeff Chase, Mini Anden, James Logan, Eddie J. Fernandez, Joshua Bridgewater, John McConnell, Christa Campbell, Joel Davis, Mark Nutter, Ardy Brent Carlson, Lara Grice

Arthur Bishop (Jason Statham) is, zo benadrukt zijn mentor Harry McKenna (Donald Sutherland) aan het begin van ‘The Mechanic’, de beste huurmoordenaar die er is. Vervolgens legt Arthur zelf uit dat de beste moord er een is waarvan niemand door heeft dat het überhaupt een moord is. Dat betekent: geen sporen achterlaten. “Daar moet je een bepaalde instelling voor hebben,” vertelt hij nog. Op het granieten gezicht van Bishop (echt zo’n vent die je met z’n achternaam aanspreekt) zul je inderdaad nooit een spoor zien. In zijn werk daarentegen, laat hij nogal wat steekjes vallen.

Moordlust en ‘goede smaak’ banen zich hand in hand een weg door Simon Wests ‘The Mechanic’. De film opent bij een privéjet in Colombia, nog altijd een walhalla voor filmmakers die een sfeer van despoten en drugsbazen willen neerzetten. In een kogelvrij en glanzend zwart konvooi begeeft een tanige Latino zich naar zijn residentie. Omgeven door beveiligers met volautomatische wapens trippelt hij – nippend van een glas champagne – door zijn villa. Hij is op weg naar zijn zwembad, waar Arthur Bishop een spectaculair eind aan diens leven zal maken. Bishop is een ‘mechanic’, een ‘mecanicien’. Met andere woorden: hij levert lijken op bestelling, in dienst van een bedrijf dat handelt in moord en doodslag. Al duidt zijn titel evengoed op de machinale manier waarop Bishop omgaat met het leven. Zelfs zijn trekjes van menselijkheid, die hij pas toont als hij zich diep heeft teruggetrokken in de bayous van Louisiana, komen dwangmatig over. Hij luistert naar klassieke muziek op een design platenspeler, maar wél telkens naar hetzelfde pianodeuntje. Hij sleutelt al jaren aan een oldtimer, maar heeft er nog nooit in gereden. Het zijn póses, mentale goedmakertjes.

Voor Bishop bestaat het leven uit oerdriften. Overleven-op-zich is zijn enige doel, de rest is opsmuk. “You’re a goddamn machine,” voegt Harry McKenna hem toe. Ook seks is in ‘The Mechanic’ een dierlijk ritueel op pompende hiphop-beats. Je moet je er af en toe aan overgeven, meer niet. En, om elk misverstand in de kiem te smoren: na afloop betaal je ervoor. Jason Statham, met zijn marmeren frons, belichaamt met overtuiging de existentiële huurmoordenaar tot wie je ook als kijker maar geen toegang krijgt. Hij is als een robot en die houding heeft hij hard nodig ook, als hij zijn volgende opdracht krijgt: Harry McKenna. Zijn mentor… Het is tekenend hoe Bishop moet de opdracht omgaat. Maar het tekent hem nog meer dat hij McKenna’s dobberende zoon Steve (Ben Foster) vervolgens onder zijn hoede neemt, door hem in te wijden in het vak van huurmoordenaar. Dat is toch net wat anders dan buitenschilder. Al zou die ‘twist’ natuurlijk het vertoonde spektakel van barstend glas en brekende botten tot nul reduceren.

‘The Mechanic’ is een actiefilm pur sang. Afgezien van een enkele scherpe oneliner is praten hier een noodzakelijk kwaad. Gesprekken vinden plaats in achterafsteegjes, op verlaten landingsbanen, of tijdens een autorit die leidt naar de volgende killing zone. Verder kun je je vergapen aan dampende vuurmonden, exploderende hoofden, schroevendraaiers in onderbuiken en 4×4-wagens die door stadsbussen uit de weg worden gebeukt. Jason Statham en Ben Foster voelen zich duidelijk thuis in de psychopathie van hun personages, voor wie machinaal geweld de oplossing van elk probleem vormt. Statham hoeft alleen maar te ‘zijn’, maar vooral Foster vertolkt Steve McKenna met precies de juiste dosis neurose en kinderachtige kwaadaardigheid. Donald Sutherland, met zijn C.V., lijkt zich daarentegen voornamelijk te schamen voor de uitleggerige dialoogzinnen die hij moet uitbraken.

Naarmate ‘The Mechanic’ vordert, raken Bishops daden meer en meer in gevecht met zijn eigen principes van ‘opereren in stilte’. Als dronken olifanten banjeren Bishop en McKenna door hun opdrachten heen. Onder een goede voorbereiding lijken ze vooral het opprikken van foto’s te verstaan. (Dan doen ze het in Rusland toch beter.) Uiteindelijk is bloeddorst, lijkt ‘The Mechanic’ zo te vertellen, op geen enkele wijze ‘zen’ te maken. Noch met berekening of principes, noch met Schubert, noch met een verfijnde inrichting. De vraag is, of ook de filmmakers die conclusie voor ogen hadden.

Martijn Laman

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 17 maart 2011