The Pleasure Drivers (2005)

Regie: Andrzej Sekula | 95 minuten | drama, thriller | Acteurs: Lauren Holly, Angus Macfadyen, Lacey Chabert, Meat Loaf, Angelo Spizzirri, Billy Zane, Jill Bennett, Steffany Huckaby, Jason Mewes, Deena Hill, Rachel Dratch, Harrison Young, Timothy Patrick Cavanaugh, Sascha Knopf, Eddie Driscoll, Nichole Lennstrom

‘The Pleasure Drivers’ is een mozaïekfilm waarvan de verschillende verhaallijnen op het eind bij elkaar komen. Een groot deel van de film speelt zich af in woestijnmotel The Big Cock Inn waar een paar kidnappers zich ophouden en waar de impotente sekspsycholoog Bill en zijn nymfomane vriendinnetje een lekker potje willen seksen. Als dan ook nog de lesbische, schietgrage Marcy komt opdraven, is het gezelschap compleet en wordt het tijd voor wat harde actie.

Anders dan bij andere mozaïekfilms kent ‘The Pleasure Drivers’ geen regelmatige afwisseling tussen de verschillende verhaallijnen. Aan sommige lijnen wordt nauwelijks aandacht besteed terwijl andere lijnen soms een half uur door lopen. Het geeft de film iets onevenwichtigs en zorgt er tegelijk voor dat we sommige personages al half zijn vergeten op het moment dat ze weer eens boven water komen.

De belabberde acteerprestaties vormen een volgend minpunt. De acteurs zijn toch al geen hoogvliegers, maar de merkwaardige personages die ze moeten neerzetten zouden ook voor capabeler acteurs een hele opgave zijn. Alleen Billy Zane weet nog een beetje te overtuigen als sekteleider maar zijn rol is redelijk marginaal. Helaas worden de dialogen in ‘The Pleasure Drivers’ eerder opgelepeld dan ‘normaal’ uitgesproken, wat vooral het vele gevloek en gescheld niet echt ten goede komt.

Het grootste minpunt van deze merkwaardige film vormt echter de toon. Je hebt steeds het idee dat je naar een parallel universum zit te kijken, waarin de mensen er wel menselijk uitzien maar het net niet zijn. Alsof een stel als mens vermomde aliens na een jarenlange theoretische studie op aarde zijn losgelaten en er daar achter komen dat de praktijk toch net iets anders is. Dit zorgt er meteen voor dat iedere poging tot identificatie tot mislukken is gedoemd waardoor de film altijd afstandelijk blijft.

Het enige dat ‘The Pleasure Drivers’ dan wel weer heeft, is dat hij opvallend lang blijft boeien. De half idiote, half heilige Casey, de gestoorde lesbische rouwdouwer Marcy, de onnozele minnares van Bill’s vrouw, de zieke Tom (die het ene moment lijkt te sterven en het volgend moment weer een sprintje trekt), de nymfomane psychologiestudente, de weirde gesprekken, de weirdere schietpartijen, de überweirde seks: het zijn personages en gebeurtenissen die juist door hun weirdness blijven intrigeren. Dat maakt van ‘The Pleasure Drivers’ nog geen goede film, maar wel eentje die je niet zo snel vergeet.

Henny Wouters