Transamerica (2005)

Regie: Duncan Tucker | 103 minuten | drama, komedie, avontuur | Acteurs: Felicity Huffman, Kevin Zegers, Fionnula Flanagan, Elizabeth Peña, Graham Greene, Burt Young, Carrie Preston, Venida Evans, Jon Budinoff, Raynor Scheine, Grant Monohon, Bianca Leigh, Craig Bockhorn, Cecy, Andrea James, Maurice Orozco, Paul Borghese, Kate Bayley, Stella Maeve, Teala Dunn, Jim Frangione, Kelly O’Connell, Calpernia Addams, Sandi Alexander, Melissa Sklarz, Felicia Kittles, David Harrison, Forrie J. Smith, Elayne Stein, Amy Povich, Burton Ellis, Matt Young, Barbara Barron, Wesley Norton, Richard Poe

Bij een Amerikaanse film waarin een transseksueel en een tienerprostituee de hoofdrol spelen, verwacht je niet snel een hoogwaardig drama. Een platte tienerkomedie vol fouten grappen over genitaliën en verwijfde mannen en macho dames lijkt een logischere keuze. Toch is ‘Transamerica’ een verrassend smaakvolle film geworden. Met dank aan een fenomenale Felicity Huffman. Huffman speelt Bree, een transseksuele man die op het punt staat om als volwaardige vrouw door het leven te gaan. Nog één operatie en een nieuw leven begint. Vlak voor de gedroomde sexchange hoort Bree dat ze een zoon heeft. Deze Toby (Zegers) is in een dronken bui verwerkt en slijt zijn leven als tienerprostituee. Onder druk van de psycholoog besluit Bree de ontspoorde tiener op te sporen en in het reine te komen met zichzelf en haar verleden.

Let’s face it: ‘Transamerica’ is een ordinaire roadmovie met een flinke scheut coming of age elementen. De film doet niets nieuws, maar de strakke uitwerking en het ijzersterke spel van de cast tillen de productie van regisseur Duncan Tucker ver boven de middelmaat uit. Huffman is perfect gecast als de labiele Bree. De man worstelt met een identiteitscrisis en een pijnlijk verleden. De twijfel en wanhoop van een mens op de rand van de emotionele afgrond, wordt op een innemende manier vertolkt. Huffman krijgt goed tegenspel van Zegers als ontspoorde tienerzoon.  Hoe moeilijk het misschien ook lijkt om je te verplaatsen in de belevingswereld van een transseksueel: Huffman flikt het om je de problematiek op indrukwekkende wijze te presenteren. Al snel ga je je hechten aan de ogenschijnlijk zo kwetsbare man die heel wat meer in zijn mars heeft dan hij dacht. Ook de losgeslagen Toby is als tienerprostituee niet een doorsnee personage. Toch zet Zegers het karakter erg knap neer.

De botsende meningen en karaktertrekjes tussen het duo zijn zowel tragisch als komisch. Emoties als onbegrip, koppigheid en angst wisselen elkaar om beurten af. Je hoopt dat het goed komt tussen de twee, maar de uitkomst blijft gissen. Tucker heeft een gitzwart sprookje neergezet. Een fabel over twee beschadigde mensen die meer met elkaar gemeen hebben, dan je zou denken. Hoe vreemd of buitenissig de personage ook lijken te zijn, de gevoelens van onmacht en hun tekortkomingen zijn universeel.

‘Transamerica’ verdient respect voor de stijlvolle benadering en de humane aanpak. Felicity zet haar ijdelheid opzij als Bree. Dankzij de goede balans vliegt de film nooit uit de bocht. Net als ‘Transamerica’ een topzwaar drama dreigt te worden, gooit Tucker wat luchtige humor in de prent. Vooral Bree’s ongewilde reünie met haar familie is erg geestig. Ook de gereserveerde houding van de held(in) versus de losbandigheid van Toby is fris. Op een paar shots van blote mannenkonten en een dildo na, is er niets aanstootgevends te vinden in ‘Transamerica’. Niet slecht voor een film met een transseksueel erin…

Frank v.d. Ven

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 20 april 2006