9 Songs (2004)
Regie: Michael Winterbottom | 69 minuten | drama, romantiek, muziek | Acteurs: Kieran O’Brian, Margot Stilley, The Dandy Warhols, Super Furry Animals, Elbow, Primal Scream, Franz Ferdinand, Black Rebel Motorcycle Club, The Von Bondies, Michael Nyman
In de hedendaagse arthousefilm worden seksuele handelingen almaar explicieter in beeld gebracht. Kon je kort geleden als serieuze actrice nog de vraag verwachten of je voor de camera uit de kleren wilde gaan, tegenwoordig kan worden gevraagd of je het bezwaarlijk vindt om door je tegenspeler voor de camera gepenetreerd te worden. Hoewel het de getoonde seks wat levensechter maakt, is het maar de vraag of dat expliciete nou echt iets toevoegt. Misschien dat de film ‘9 Songs’ hierop een antwoord kan geven.
De titel 9 Songs zou je kunnen vertalen als 9 Nummers en daarmee heb je de plot van deze film aardig samengevat. In 9 Songs volgen we de jonge twintigers Matt en Lisa. Ze gaan samen naar concerten en hebben samen seks, geen enthousiaste, gepassioneerde of fantasievolle seks maar lusteloze en zouteloze standaardseks. Heel af en toe praten ze wat, over thee, condooms en Antarctica. Echt veel meer gebeurt er niet en dat maakt dat de 69 minuten van ‘9 Songs’ uiterst traag voorbijkruipen.
Als regisseur Michael Winterbottom de intensiteit van een prille relatie had willen vastleggen, blijft de vraag waarom hij zich tijdens de seksscènes niet heeft beperkt tot het filmen van gezichten. Een gezicht heeft, catastrofale uitzonderingen daargelaten, meer expressieve mogelijkheden dan het gemiddeld geslachtsorgaan. Nu krijgen we veel schaamlippen, tepels en stijve pikken te zien, en die hebben bitter weinig te melden. Winterbottom zelf heeft verklaard dat hij de expliciete seks zoals je die in serieuze literatuur treft, wilde overbrengen op het serieuze witte doek. Misschien is daar wel iets voor te zeggen, al vraag je je dan wel af waarom hij geen gewoon plot heeft geschreven en waarom hij voor de heftiger scènes geen pornoprofessionals heeft ingehuurd. Daarbij kun je wel authentieke seks op het scherm willen zien, maar zonder authentieke passie stelt het nog steeds niet veel voor. En authentieke passie kun je natuurlijk nooit verlangen van je acteurs.
De concertfragmenten, die als welkome intermezzi de bedscènes afwisselen, zijn van een redelijke kwaliteit. Beeld en geluid zijn wat rommelig, maar de bands zijn alle van grote klasse waarbij vooral Elbow en The Von Bondies indruk maken. Maar in deze tijd, waarin iedere band minimaal één concertregistratie op dvd heeft uitgebracht, is dat geen reden om de film te gaan zien. Zoiets geldt ook voor de pornoliefhebber. Echte ranzige porno krijgen we niet te zien en de meeste liefhebbers van het genre zullen denkelijk hun eigen omgeving verkiezen boven de onbevlekte zetels van het arthouse.
Na afloop van ‘9 Songs’ resten er vooral vragen. Waarom dit experiment, zo overduidelijk mislukt, toch moest worden uitgebracht en waarom de jonge acteurs zich hiervoor hebben geleend. Maar vooral rijst de vraag waar de professionele bereidheid van acteurs zal eindigen. Misschien dat over een aantal jaar een actrice de vraag kan verwachten of ze niet een kind van haar tegenspeler wil baren, vanwege de authenticiteit van het resulterende filmkind. Want het kan natuurlijk altijd gekker.
Henny Wouters
Waardering: 1.5
Bioscooprelease: 16 juni 2005