A Touch of Spice – Politiki Kouzina (2003)
Regie: Tassos Boulmetis | 108 minuten | drama, komedie | Acteurs: Georges Corraface, Ieroklis Michaelidis, Renia Louizidou, Stelios Mainas, Tamer Karadagli, Basak Köklükaya, Tassos Bandis, Markos Osse, Thodoros Exarchos, Yannis Firios, Pavlos Orkopoulos, Odysseas Papaspiliopoulos
De Grieks/Turkse productie ‘A Touch of Spice’ (‘Poulitiki Kouzina’) is niet moeilijk te plaatsen. De ingrediënten zijn een snuifje ‘Amélie’ en een toefje ‘Stanno Tutti Bene’, waarbij een flinke scheut ‘Como Aqua Para Chocolate’ (‘Like Water for Chocolate’) als bindmiddel dient. Een sprookjesachtige sfeer derhalve, vermengd met wat humor en weemoed en bij elkaar gehouden door een culinair motief.
Dat zou een prachtige film kunnen opleveren, maar helaas is ‘A Touch of Spice’ in veel opzichten te braaf en te bedacht. De quasi-diepzinnige opmerkingen van opa, de clichématige wendingen en steeds terugkerende elementen (zoals de rode paraplu en de tante met Parkinson): het lijkt allemaal direct afkomstig uit het handboek voor de beginnend scenarist. Originele ideeën zijn nauwelijks te bekennen, zodat de film na verloop van tijd wel erg voorspelbaar wordt. Daarnaast lijken sommige verhaalelementen te toevallig en te veel gericht op het effect.
Wat deze productie dan weer als groot pluspunt heeft, is de politieke laag die onder zijn oppervlak schuilt. ‘A Touch of Spice’ is niet alleen het verhaal van een jonge banneling in Athene, maar vertelt vooral over de moeizame relatie tussen Griekenland en Turkije. Deze relatie wordt in het verhaal weerspiegeld in de verhouding tussen de Griekse jongen Fanis en zijn Turkse jeugdliefde Saime. De kinderen blijken opvallend veel gemeen te hebben, ze begrijpen elkaar volledig en wat de een ontbeert vult de ander aan. Het zijn uiteindelijk de machthebbers (politici en leger) die deze voor elkaar bestemde mensen uit elkaar drijven. In dat licht is het einde van de film even origineel als realistisch.
Tel je alles bij elkaar op dan is ‘A Touch of Spice’ geen slechte film, maar ook zeker geen meesterwerk. Wel is het een film die met zijn sympathieke karakters, humane ondertoon en weemoedige sfeer eigenlijk nooit verveelt. Daarbij zorgen de fotogenieke gerechten ervoor dat je regelmatig kwijlend voor het scherm zit. Als regisseur en scenarioschrijver Tassos Boulmetis met zijn volgende productie nou iets minder de veilige weg kiest, dan zit er allicht nog een topper in het Griekse vat. Een klein beetje peper erbij zou al wonderen doen.
Henny Wouters