Across the Line: The Exodus of Charlie Wright (2010)
Regie: R. Ellis Frazier | 90 minuten | drama, misdaad | Acteurs: Aidan Quinn, Andy Garcia, Mario Van Peebles, Danny Pino, Claudia Ferri, Luke Goss, Gary Daniels, Gina Gershon, Bokeem Woodbine, Jordan Belfi, Geoffrey Ross, Melissa Baldridge, Raymond J. Barry, Elya Baskin, Corbin Bernsen, Reuben Cardona, Deirdre Dziadkowiec, Daniel Faraldo, David Fernandez Jr., Manuel Flores-Ruiz, Denitza García, Kenyon Glover, Iyad Hajjaj, Linda Llamas, Eder López, Les Mumphrey, Bjørn Alex Olsen, Joe Ordaz, Vincent Rivera, Chad Zuber
When will I, will I be famous? In de jaren tachtig scoorde de tweeling Luke en Matt Goss onder de naam Bros hit na hit. Goed, Craig Logan maakte tot 1989 officieel ook deel uit van de band, maar de aandacht ging toch hoofdzakelijk uit naar de met hoogblonde stekels getooide broertjes Goss. Vooral in thuisland Groot-Brittannië waren ze enorm populair. Maar het succes duurde niet eeuwig en in 1992 ging de band uit elkaar. Terwijl Matt – tot tweemaal toe gekroond tot Mr. Gay UK – het als solo-artiest probeerde, verhuisde Luke naar de Verenigde Staten om voet aan de grond te krijgen in Hollywood. Met rollen in blockbusters als ‘Blade II’ (2002) en ‘Hellboy II: The Golden Army’ (2008) lukt hem dat aardig. Dat hij zich vooralsnog lijkt te beperken tot het actiegenre, heeft tot gevolg dat we nog steeds niet kunnen zeggen of het voormalige tieneridool écht kan acteren of dat hij het toch vooral van zijn stoere uitstraling moet hebben. Ook ‘Across the Line: The Exodus of Charlie Wright’ (2010) mag onder de categorie ‘actie’ geschaard worden, al mogen we de verwachtingen ook weer niet al te hoog opkloppen.
Charlie Wright (Aidan Quinn) is een zakenman die de boel aan de lopende band heeft lopen oplichten. Nu zijn duistere praktijken aan het licht zijn gekomen, is hij opgejaagd wild. FBI-agent Hobbs (Mario Van Peebles) zit hem op de hielen, maar omdat het arrestatiebevel op zich laat wachten, weet Wright te ontsnappen. Hij vlucht naar Mexico, waar hij nog wat persoonlijke problemen te verwerken heeft. Het duurt niet lang of hij komt in het vizier van een aantal van zijn andere vijanden. Een stel Russische gangsters stuurt een team van zware jongens, geleid door de kille Damon (Luke Goss), achter hem aan. De eerste die hem te pakken krijgt is echter Gabriel Garza (Danny Pino), broer van een van de machtigste maffiosi van Mexico, Jorge Garza (Andy Garcia). Die heeft zware geldproblemen die hij met Wrights miljoenen mooi af zou kunnen kopen. Maar Wright is er de man niet naar om zich zomaar in de luren te laten leggen…
Hoewel het handjevol spannende actiescènes de film zonder meer ‘sjeu’ geven, is ‘Across the Line’ in eerste instantie een dramafilm, over mannen met persoonlijke problemen. De focus ligt hierbij, behalve op Wright, ook op Jorge Garza, een man die voelt dat hij gefaald heeft en de familie te schande heeft gemaakt door zijn zaken niet op de juiste manier aan te pakken. Hij doet zijn uiterste best om ervoor te zorgen dat hij zijn jongere broertje niet in zijn val meetrekt. Het is de meest interessante rol, die ook nog eens door de meest interessante acteur (Andy Garcia) gespeeld wordt. Ook Aidan Quinn speelt zijn rol uitstekend. Wright is een enigmatisch figuur, die aanvankelijk weinig weggeeft over zijn beweegredenen. Quinn geeft in subtiele blikken en lichaamstaal echter beetje bij beetje iets weg van het karakter van Wright. Achter de FBI-agent Hobbs zit ongetwijfeld ook een verhaal maar Van Peebles weet helaas niet genoeg diepte aan de rol te geven. De tough guy van Goss is vrij eendimensionaal en de enige vrouwen die een substantiële rol spelen in deze ‘mannenfilm’, een zichtbaar strakgetrokken Gina Gershon en de mysterieuze Claudia Ferri, krijgen te weinig te doen, al weet Ferri zich nog wel enigszins te onderscheiden in haar samenspel met Quinn.
Een actiefilm is ‘Across the Line’ niet echt, maar ook in het hokje ‘drama’ is deze film van R. Ellis Frazier niet echt op zijn plek. Zo lijkt deze prent een beetje tussen wal en schip te vallen, en dat zou zonde zijn omdat met name Garcia en Quinn heel aardige prestaties leveren. Het scenario is net niet sterk genoeg om écht indruk te maken, zoals dat voor de hele film geldt: het is onmiskenbaar degelijk, maar je slaat er niet stijl van achterover. Twee bloedstollend spannende actiescènes en de gedegen regie van Frazier – wiens stijl wel wat wegheeft van die van Michael Mann – houden de film echter met gemak overeind.
Patricia Smagge