Aurélien (2003)

Regie: Arnaud Sélignac | 180 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Romane Bohringer, Olivier Sitruk, Ute Lemper, Natalia Dontcheva, Thomas Jouannet

Soms zit alles tegen. Tenminste, het lijkt er verdacht veel op. Titelheld Aurélien (Sitruk) leeft jarenlang als playboy en verleidt de ene na de andere vrouw die hij vervolgens genadeloos dumpt. Veel voldoening haalt de Casanova er niet uit, maar goed, het rokkenjagen houdt hem van de straat. Als de knappe Aurélien de schuchtere Bérénice (Bohringer) ontmoet, gebeurt er iets ongelooflijks: hij wordt verliefd. Als Bérénice de gevoelens van Aurélien beantwoordt, lijkt alles van een leien dakje te gaan. Helaas is dit geen sprookje. Een happy end zit er niet in. ‘Aurélien’ is de verfilming van de gelijknamige roman van Louis Aragon. Het tragische liefdesverhaal is uitgesmeerd tot een 180 minuten durende zakdoekencommercial. De liefde ontpopt zich tot een narcistisch monster dat kickt op pijn en ellende. Suïcide, stress, zelfhaat en lusteloosheid zijn slechts enkele bijwerkingen van de verliefdheden die aan je voorbijtrekken. ‘Aurélien’ is een aanschakeling van ellende, zwoele blikken, betekenisvolle stiltes en veel gesprekken. Correctie: heel veel gesprekken. De film is dichtgeplamuurd met dialogen die even pompeus als bombastisch zijn. Soms levert dat een statisch schouwspel op, omdat je een dikke vijf minuten naar pratende hoofden zit te kijken.

Het acteerwerk is degelijk. Sitruk en Bohringer hebben een zekere chemie en als ze samen zijn, levert dat de beste momenten van de film op. De liefdestragedie overtuigt. Helaas is niet alles even sterk uitgewerkt. De scenes waarin Aurélien terugblikt op zijn tijd in de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog zien er amateuristisch uit. Het is duidelijk dat een paar lakens voor een loopgraaf door moeten gaan.

‘Aurélien’ is een aardige verfilming, maar niet meer dan dat. Een karig budget en een aaneenschakeling van dure woorden en quasi-literaire volzinnen levert nu eenmaal geen spetterend stukje cinema op. Hoe hard de cast ook hun best doet. Toch zijn het acteerwerk en de redelijk interessante personages net boeiend genoeg om deze typisch Franse praatfilm uit te zitten.

Frank v.d. Ven