Aya and the Witch – Âya to majo (2020)

Recensie Aya and the Witch CinemagazineRegie: Gorô Miyazaki | 83 minuten | animatie, avontuur | Originele stemmencast: Shinobu Terajima, Etsushi Toyokawa, Kokoro Hirasawa, Sherina Munaf, Gaku Hamada

Het spreekwoord van de appel en de stam. Onvermijdelijk moet je daaraan denken bij iedere nieuwe film van Gorô Miyazaki. Als zoon van Japanse animatieheld Hayao Miyazaki is Gorô in de voetsporen getreden van zijn vader. Daarbij is zoonlief heel wat minder productief en verschillen zijn films behoorlijk van het werk van zijn vader. Toch zijn er ook paralellen. Zo is Gorô’s animatiefilm ‘Aya and the Witch’ een adaptatie van een kinderboek van de Britse schrijfster Diana Wynne Jones. Een eerder kinderboek van haar werd in 2004 verfilmd onder de titel ‘Howl’s Moving Castle’. Dienstdoende regisseur? Juist!

In ‘Aya and the Witch’ wordt het babyheksje Earwig door haar moederheks gedropt bij een Engels weeshuis. Earwig, getooid met een schitterend kapsel met eigenwijze hoorntjes, heeft het talent om altijd haar zin te krijgen, van wie dan ook. Dat verandert wanneer een bijzonder echtpaar langskomt in het weeshuis dat Earwig adopteert. Het echtpaar bestaat uit de heks Bella Yaga en haar bizarre man de Mandrake. Van de ene op de andere dag verandert Earwigs bestaan van een luizenleventje in het leven van een moderne Assepoester. Wat dan te doen?

Ondanks heksen, pratende katten, rondvliegende demonen (die geen kwaad kunnen en niet eng zijn) is de sfeer in ‘Aya and the Witch’ niet heel sprookjesachtig. De film is vooral heel Brits, met zijn weeshuis, zijn Engelse straatjes en zijn ouderwetse Engelse symfonische rock. Earwigs moeder was gitariste in een symfoband en ook Bella en de Mandrake zijn muzikaal actief.

In ‘Aya and the Witch’ zijn de losse scènes belangrijker dan het verhaal. We zien veel gedoe met toverdrankjes, er zijn wat grappige scènes met de bizarre Mandrake, en er zijn vrij veel scènes met de pratende kat. En naarmate deze (relatief) korte film duurt, zien we hoe Earwig zich steeds beter weet aan te passen aan deze onaangepaste familie.
Het levert een kindvriendelijke film op die nergens in uitblinkt, maar ook niet vervelend is om te bekijken. Met een opgewekte heldin, een behulpzame kat en een vreemde Mandrake heb je eigenlijk al genoeg leuke elementen om de film vrolijk uit te zitten. Het werk van vader Miyazaki raakt langzaam uit zicht, maar met ‘Aya and the Witch’ kan Gorô nog net op eigen benen staan.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 24 juni 2021