Babaji, an Indian Love Story (2009)

Regie: Jiska Rickels | 72 minuten | documentaire

Babaji staat bekend als een Sjamaan (een soort natuurgenezer en wonderdokter). Hij geneest mensen die van heinde en verre komen van pijnen en ziektes. Ook drijft hij geesten uit met bijzondere rituelen en sluit die op in metalen hoorntjes waaruit zij dan niet meer mogen ontsnappen. Zelfs een vroegere Indiase Minister van Financiën heeft hem geconsulteerd. Babaji reisde op uitnodiging naar New Delhi en genas de man.

Hij is de eerste om toe te geven dat hij niet almachtig is. Zijn eigen vrouw stierf aan kanker, haar kon hij niet genezen met zijn kruiden en uitdrijvingen. Dit zijn echter niet de hoofdredenen waarom hij inmiddels een sterstatus heeft gekregen. Babaji liet volgens Hindoegebruiken zijn vrouw cremeren, maar kon geen afscheid van haar nemen en heeft haar slechts deels verkoolde resten – zeer tegen de hindoegebruiken in – op zijn eigen erfje begraven. Zijn bekendheid ontleent hij aan het bizarre gegeven dat hij naast het graf van zijn vrouw inmiddels een graf heeft gegraven voor zich zelf, waar hij iedere dag alvast in gaat liggen in afwachting van de hereniging met zijn vrouw. Dit ritueel is nu al vele jaren gaande.

Dit gegeven kwam een journalist van de Hindustan Times ter ore die de publiciteitswaarde hiervan zag en die – mede ter meerdere glorie van zijn krant en zichzelf – Babaji interviewde. Zijn artikelen hebben Babaji inmiddels een echte cultstatus opgeleverd. Mensen komen nu van over de hele wereld om dit bizarre ritueel gade te slaan. Zijn dood lijkt echter steeds verder weg te gaan liggen. Hoewel hij volgens de verhalen 107 jaar oud zou zijn, zeggen dorpelingen dat ‘de dood van hem weg loopt’. Babaji gaat er volgens hen steeds jonger uitzien. Het verhaal van de film is klein, de sfeer van de film is integer en intiem. We volgen Babaji in zijn dagelijks leven waarbij hijzelf en zijn dochter toelichtingen geven bij de gebeurtenissen. Dit wordt afgewisseld met korte gesprekken met de journalist die hem min of meer landelijke bekendheid heeft gegeven, de dokter die zijn vrouw voor kanker heeft behandeld en de dorpelingen uit het gehucht waar hij woont. Velen weten eigenlijk maar weinig van hem.

Het – op zich kleine – verhaal en de gebeurtenissen zijn zorgvuldig en langzaam uitgewerkt. De toeschouwer krijgt zicht op het dagelijkse, sobere, leven van Babaji en de dorpelingen.. Bij diverse muzikale intermezzi wordt via traditionele muziek en gezangen ingegaan op het eeuwige verhaal van leven en dood, liefde, afscheid nemen en rouw. Deze intermezzi laten zich met sfeervolle beelden van dorpsprocessies naadloos inpassen.  De camera vangt op kleurrijke wijze en in warme kleuren de sfeer, resulterend in een intieme, verstilde en poëtische documentaire. Babaji wacht in zijn zelfgegraven graf, maar staat tegelijk volop en middenin het leven. Regisseur Jiska Rickels heeft – na haar eerdere en veelgeprezen ‘4 Elements’ – weer een intiem stukje documentaire cinema geleverd.

Rob Veerman

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 7 mei 2009