Born to Raise Hell (2010)

Regie: Lauro Chartrand | 93 minuten | actie, thriller | Acteurs: Steven Seagal, Dan Badarau, Darren Shahlavi, D. Neil Mark, George Remes, Claudiu Bleont, Calin Puia, Cosmina Pasarin, Alexandre Coman, Irina Antonie, Karl Baker, Constantin Barbulescu, Elias Ferkin, Florian Ghimpu, Zoltan Butuc, Stefan Iancu, Ioan Ionescu, Oana Jidoveanu, Madalina Mariescu, Marius Chivu, Alin Olteanu, Izabela Onicioiu, Silvia Stanciu, Aimée Leigh, Mike Dopud, Pat Miller, Kett Turton, Maria-Antoaneta Tudor

Een acteur als Steven Seagal heeft in zoveel films gespeeld, daar kun je niet zomaar mee kan ophouden. Al langere tijd produceert hij zelf zijn eigen films en sinds 2003 is hij ook steeds vaker ook verantwoordelijk voor het script. Als je niet meer voor films gevraagd wordt, dan ga je ze toch gewoon zelfs schrijven en produceren, moet hij gedacht hebben. In 2010 was er even hoop. Seagal stal de show als Torrez in ‘Machete’ van Rodriguez. Het was lang geleden dat we hem konden zien in een film die je niet na tien minuten uit wil zetten en in een rol waarin hij weet te overtuigen. ‘Born To Raise Hell’ is weer van de hand van de meester zelf en het is dus nog maar de vraag hij hetzelfde weet te bereiken.

Samuel Axel (Steven Seagal) is een Amerikaanse Interpol-agent die verantwoordelijk is voor een Oost-Europees team dat de strijd tegen wapen- en drugshandel in de Balkan aangaat. Terwijl hij bezig is met het observeren van een Russische wapenhandelaar, raakt zijn team gevangen in een vuurgevecht tussen zigeuners en de Russen. Eén van zijn teamleden komt hierbij om het leven. Als blijkt dat de zigeuner in kwestie een gevaarlijke gek is, doet Axel er alles aan om hem te berechten.

In de eerste plaats is de verhaallijn compleet krankzinnig. Het begint ermee dat de drugshandelaren verantwoordelijk zijn voor het terrorisme en uiteindelijk draait de film om een verkrachtende zigeuner die moet worden afgestraft. Dat Seagal zelf voor het verhaal verantwoordelijk is geweest, is dan ook zonder moeite heel goed voor te stellen. Weinig aandacht voor de plot, maar lekker veel schieten, vechten en botten breken. Want dat kan hij, eerlijk is eerlijk.

Ook bij Seagal zijn de jaren niet onopgemerkt aan hem voorbij gegaan. Hij is duidelijk in omvang toegenomen en zijn haren waren nog nooit zo zwart (geverfd). Dat in combinatie met zijn fascinatie voor grote zwarte leren jassen, maakt dat je hem bijna niet meer serieus kan nemen. In ‘Machete’ kwam hij fantastisch uit de verf als foute Mexicaan, maar als agent in deze film is zijn vertoning bijna lachwekkend. Het slechte acteerwerk, wat vooral tot uiting komt in scènes waarin niet wordt gevochten, bijvoorbeeld de romance met zijn jongere Oostblok-hoertje, bezorgt je als kijker plaatsvervangende schaamte.

Steven Seagal is een acteur op zijn retour die alleen maar wil knallen, niets meer, niet minder. En hij houdt van knallen! Het is een zoektocht op IMDB waard om de covers van de door hem zelf geproduceerde films van de afgelopen jaren naast elkaar te houden. Op elke cover hetzelfde plaatje: Seagal in leren jas, ravenzwart haar, moeilijke frons en natuurlijk een blaffer! Het is jammer dat deze man een karikatuur van zichzelf aan het worden is. Voor een ieder die de film kan uitzitten tot het einde is er nog een kleine verrassing, waar erg hard om gelachen kan worden.

Grietje de Heer