Chickies, Babies & Wannabees (1999)

Regie : Karin Junger | 90 minuten | documentaire

‘Zwangerschap een blijde boodschap? Niet als je zó jong bent’, vindt de moeder van de zestienjarige Melissa die net zwanger is van haar eerste kind.

Kijk je naar de documentaire ‘Chickies, Babies & Wannabees’, waarin behalve Melissa ook de even oude en zwangere Denise worden gevolgd, dan móet je haar wel gelijk geven. De vaders in spe zijn reeds gevlogen. Slechts gesteund door hun moeders – alleenstaanden en ex-tienermoeders – proberen ze zich staande te houden in de Bijlmer. En dit blijkt niet eenvoudig te zijn.

Melissa is stug en ontoegankelijk; ze lijkt voortdurend kwaad op de wereld, zelfs een paard in de manege bijt ze ‘fuck you’ toe. Aan planning doet ze niet. Haar levensmotto? Wat komt, dat komt. Een houding die flink contrasteert met de rationele benadering van haar hulpverleners. In een opvanghuis voor tienermoeders vuren zij een spervuur van wat-, waarom- en hoe-vragen op haar af. Wegdraaiende ogen zijn hun ‘beloning’. Het is pijnlijk om te zien hoe de twee partijen op totaal verschillende golflengtes zitten. Prettiger zijn de scènes waarin Melissa haar baby verzorgt: in aanwezigheid van haar kind ontdooit ze zichtbaar. Dit is ontroerend.

Denise is goedlachs en wat toegankelijker. Ook is ze wat dromeriger dan Melissa. Confronterend is de scène in het ziekenhuis. Net bevallen van haar eerste, krijgt ze bezoek van haar vriendinnen. Iedereen in de kamer kent wel een tiener die ook zwanger is. ‘Ik ken er één die pas dertien is, roept een meisje haast triomfantelijk. Een andere vriendin vertelt over de dromen die ze heeft. Beroemd wil ze worden. Het liefst als zangeres. Stellig verkondigt ze: ‘Ik wil pas een kind als ik mijn dromen heb waargemaakt, anders komen deze niet uit.’ Denise zwijgt en staart voor zich uit…

Opvallend is de enorme veerkracht van de meisjes. Zo gaat Denise vrij snel na de bevalling naar school en lukt het haar om het jaar te halen. Melissa dreigt op een gegeven moment dakloos te worden, maar weet toch een huis te vinden. Niets staat er in dit vrij troosteloze appartement. Even kijkt ze wat verloren om zich heen, maar in no time staat ze te koken achter een gasfornuis dat ze zelf heeft aangesloten.

Ondanks de overlevingsdrang van de meisjes vraag je je af hoe het ze in de toekomst zal vergaan. Wat hebben ze hun kinderen te bieden? Ze zijn jong en onervaren. Hoe komen ze aan geld? Melissa heeft geen opleiding en geen baan. En Denise? Die is vastbesloten om haar school af te maken, maar zal het haar lukken? Vooral ‘zorgwekkend’ is hun afkeer van anticonceptie. Tijdens een interview op de radio adviseert Melissa tieners om ‘zo lang mogelijk te wachten met het krijgen van kinderen’. Ondertussen weigert ze ook maar aan voorbehoedsmiddelen te denken. Net zoals Denise.

De documentaire van Karin Junger, bekend van ‘Vet!’ en ‘Bolletjes Blues’, ontroert, verbaast en heeft impact. Vooral omdat de film een werkelijkheid toont die zich een paar meter verderop kan afspelen.

Patricia Jacob

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 13 januari 2000