Confetti (2006)

Regie: Debbie Isitt | 95 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Martin Freeman, Jessica Hynes, Stephen Mangan, Meredith MacNeill, Robert Webb, Olivia Colman, Vincent Franklin, Jason Watkins, Felicity Montagu, Jimmy Carr, Alison Steadman, Marc Wootton, Sarah Hadland, Ron Cook, Julia Davis, Selina Cadell, Caroline Reid, Nickolas Grace, Phil Nichol, Mark Heap, Jesus de Miguel, Kate Smallwood, Roberto Viel, James Aldridge, Drew Pearce, Pete Gofton, Chris Bourn, Rob Talsma, Ian Adams, Barbara J. Hunt, Helen Ryan, Nigel Burford, Christopher Proctor, Jimmy Jerman    

De mockumentary ‘Confetti’ mikt op het publiek dat zich afvraagt waarom mensen met hun leven te koop lopen in shows op televisie. Tegenwoordig lijkt wel of alles op tv wordt uitgezonden, van bevallingen tot verbouwingen (zowel van huizen als van mensen…). Trouwerijen zijn ook al een tijd lang erg hot als onderwerp van een show. “Daar zit een film in,” dacht de Britse Debbie Isitt en ze heeft gelijk. Er zit zelfs een hele goede film in, maar jammer genoeg is ‘Confetti’ dat nu net niet geworden. Isitt schreef namelijk alleen het concept voor de film, haalde een aantal getalenteerde acteurs erbij, die ieder hun sporen in het vak reeds verdiend hebben, en liet vervolgens de boel de boel. De acteurs mochten improviseren en dat levert soms aardige voorvallen en dialogen op, maar die momenten zijn te spaarzaam om het etiket komedie te verantwoorden.

De drie stellen die door bruidsblad Confetti worden geselecteerd zetten alles op alles om te winnen. Er staat dan ook nogal wat op het spel. Niet alleen komen zij op de cover van het maandblad, ook mag het winnende echtpaar een nieuwbouwhuis betrekken. Confetti heeft een paar wedding planners, Archie en Gregory (Vincent Franklin en Jason Watkins) ingehuurd, die elk van de drie stellen moeten assisteren in het verwezenlijken van hun droom. Zij zorgen met hun paniekaanvallen voor redelijk wat humor in de film.  Het sympathiekste stel is Matt en Sam (Martin Freeman en Jessica Stevenson). Zij willen een ceremonie met een jaren dertig musical tintje. Probleem is dat de twee absoluut niet kunnen zingen.

Het verliefde koppel heeft echter de hoofdprijs dringend nodig, omdat de relatie tussen Matt en de bemoeizuchtige moeder van Sam, waarbij zij inwonen, op gespannen voet is. Het tweede stel bestaat uit de fanatieke tennissers Josef (Stephen Mangan ) en Isabelle (Meredith MacNeill), die inmiddels ver over hun top heen zijn en te kampen hebben met een uitgedund sociaal netwerk. “Waar zijn jullie vrienden?” vraagt een van de wedding planners zich af. “We hebben heus wel vrienden hoor,” verdedigt het tweetal, “maar het geld om haar familie uit Canada over te laten komen is opgegaan aan haar neuscorrectie.” Grappig om te zien dat de twee wedding planners uiteindelijk als opvulling meedoen in de bruiloft. Hierin is het tennisthema zo ver doorgevoerd, dat het zorgt voor ongeloof en lachsalvo’s. Het derde paar tenslotte, Michael (Robert Webb) en Joanna, wil een naturisten trouwerij. Hij is overtuigd naturist en laat te pas en te onpas zijn broek zakken. In eerste instantie zorgt dit wel voor komische situaties, maar het grapje wordt te lang uitgerekt. Joanna is nog niet zo lang naturist, en heeft wat meer moeite met het concept achter hun trouwerij. Prima acteerwerk van Olivia Colman, die de vertwijfeling van haar personage knap weergeeft.

De film volgt de ontwikkelingen vanaf de voorselectie tot en met de Grote Dag. Door middel van tijdsaanduidingen tussen de hoofdstukken in wordt aangegeven hoeveel dagen het nog duurt voor de trouwdag (alle drie de echtparen trouwen op dezelfde dag). Verder gebeurt er niet zoveel in de film, die slechts 95 minuten duurt, maar die zich hier en daar toch voortsleept. De trouwceremonies zelf weten zelfs nog een beetje te ontroeren, vooral die van Michael en Joanna werken in op de emoties van de kijker. Het lijkt of de makers op het eind toch nog een beetje feel good in de film wilden stoppen. De verhalen van de drie bruidsparen in spe zijn onderling te verschillend in diepgang uitgewerkt en de aandacht wordt ongelijkmatig verdeeld. Daardoor komt de uitkomst van de wedstrijd eigenlijk niet als een verrassing. Jammer, wanneer Isitt wat meer haar talenten had aangewend voor het verfijnen van het scenario, was er vast een betere film uitgerold dan ‘Confetti’ uiteindelijk is geworden.

Monica Meijer

Waardering: 2.5