Crab Trap – El vuelco del cangrejo (2009)

Regie: Oscar Ruiz Navia | 95 minuten | drama | Acteurs: Rodrigo Velez, Arnobio Salazar Rivas, Jaime Andres Castano, Yisela Alvarez, Karent Hinestroza

Aan de kust van Colombia, ingeklemd tussen de oceaan en de jungle, vind je nog dorpjes waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Waar de straatarme bevolking leeft van vis en schelpdieren die ze zelf met gammele bootjes uit de zee hebben gehaald, zoals hun voorouders dat ook al deden. Dorpjes zoals La Barre. De jonge Colombiaanse regisseur Oscar Ruiz Navia eert de ongerepte pareltjes in zijn land met zijn debuutfilm ‘Crab Trap’. Tegelijkertijd schroomt hij niet te laten zien welke bedreigingen er op de loer liggen. Traditie moet steeds vaker plaats maken voor moderniteit. De oceaan raakt overbevist nu de eenvoudige vissers concurrentie hebben gekregen van gigantische schepen die met hun enorme netten de vissen en schelpdieren wegkapen.

Ruiz Navia toont hoe de ‘indringers’ steeds meer hun stempel drukken op de leefwereld van de traditionele dorpsbewoners van La Barre. Hij doet in een verstilde, bijna documentaire stijl. De plot is hier duidelijk ondergeschikt aan de sfeer. Twee blanke buitenstaanders dringen elk op hun eigen manier het onontgonnen kustdorp binnen. Daniel (Rodrigo Velez) is een zwijgzame, mysterieuze stedeling die op de vlucht lijkt te zijn voor iets uit zijn verleden. Hij belandt in La Barre in de hoop er een boot te kunnen kopen zodat hij zijn heil elders kan zoeken.

Vanwege de extreme schaarste aan vis zijn alle boten echter voor langere tijd op zee, dus verblijft Daniel noodgedwongen in het dorp. De dorpsoudste Cerebro (Arnobio Salazar Rivas) biedt hem een hangmat aan waar hij in kan slapen. Bovendien ontwikkelt hij een bijzondere vriendschap met het jonge ondernemende meisje Lucia (Yisela Alvarez).

En dan is er nog Paisa (Jaime Andres Castano), een duister figuur die zich in La Barre ophoudt omdat hij plannen heeft voor een vakantieresort op het strand. Om de bewoners alvast aan de drukte te laten wennen heeft hij de hele dag luide dancemuziek aanstaan. Het is de dorpsbewoners – de verbitterde Cerebro voorop – er alles aan gelegen ervoor te zorgen dat Paisa niet zijn zin krijgt. Het is knap hoe Ruiz Navia een beeld weet te schetsen van het leven in een afgelegen en achtergebleven gebied zonder de plaatselijke bevolking uit te buiten ten faveure van zijn film. De regisseur benadert de mensen van La Barre en hun tradities en cultuur met respect en bewondering.

‘Crab Trap’ is een poëtische, verstilde film geworden met spaarzame dialogen en nog minder ‘actie’. Echt een film voor fijnproevers dus, die genoeg hebben aan de atmosferische beelden van ongerepte natuur en zijn al even ongerepte bewoners. De dialoog is precies voldoende om het verhaal draaiende te houden en bevat subtiele licht-humoristische hints die een glimlach op je gezicht toveren.

‘Crab Trap’ is authentiek en duidelijk met veel liefde en respect gemaakt. De wrijving tussen traditie en vooruitgang is al vaker een thema geweest in films, en in die lange lijst titels verdient dit knappe debuut van Oscar Ruiz Navia zeker een vermelding.

Patricia Smagge