De grote boze vos – Le grand méchant renard et autres contes… (2017)

Recensie De grote boze vos CinemagazineRegie: Patrick Imbert, Benjamin Renner | 83 minuten | animatie, avontuur | Nederlandse stemmencast: Ruth Beeckmans, Jan Schepens, Gène Bervoets, David Davidse

Het kinderboek “De grote boze vos” is alom geprezen, zowel voor zijn stijl van prenten als voor het verhaal. Beide elementen blijven goed overeind in de adaptatie van het boek naar film.

In ‘De grote boze vos’ worden drie verhalen verteld. Het eerste gaat over een wat onverwachte samenwerking van een eend, een konijn en een varken die samen de rol van de ooievaar moeten overnemen en dus een kindje moeten bezorgen. Het tweede verhaal is de naamgever van de film en gaat over de vos, die ondanks alles maar niet groot en boos kan zijn. In het laatste deel proberen eend en konijn het Kerstfeest te redden.

Het ene verhaal is wat sterker dan het andere maar over het geheel is ‘De grote boze vos’ zeker geslaagd. De film richt zich op jonge kijkers en voor hen is verhaal meer dan goed te volgen. Verwacht niet al te moeilijke metaforen, want de film weet de juiste toon aan te slaan om het verhaal te kunnen overbrengen. Zelfs de jongere kijkers zullen begrijpen dat het vooral verhalen zijn over vriendschap en (zelf-)acceptatie. Zo is de vos dus helemaal niet groot en boos en dat is vooral okay. Zijn innerlijke strijd is helder genoeg en uiteraard staan er tegenover zijn slechte gedrag consequenties. Ook het verhaal over het redden van Kerst gaat om het accepteren van het bijzondere karakter van vrienden. Zo zijn eend en konijn niet de meest snuggere figuren en kiezen ze constant voor de minst goede optie, maar als vriend zijnde ga je daarin mee.

Het gevaar in dit soort films is een te overdreven sentimentaliteit en moraliteit: de lessen liggen er dan te dik bovenop. Hierin weet ‘De grote boze vos’ zich juist te onderscheiden. Het wordt nergens goedkoop emotioneel, maar de toon blijft vooral nuchter en constant. De moraal ligt in lijn met de manier van vertellen en dat maakt dat de kijker zich serieus genomen voelt.

Het andere sterke punt, naast de verhalen, is de manier van tekenen. ‘De grote boze vos’ heeft de stijl van de boeken overgenomen en het kijken van de film voelt dan ook als het lezen van een prentenboek. Het zijn statische achtergronden met bewegende karakters en daardoor ligt de nadruk dus vooral op de personages. Dat sluit ook aan op het feit dat de verhaaltjes gepresenteerd worden als toneelstukjes, want rondom de verhalen bevindt het publiek zich ook letterlijk in een toneelsetting.

Al deze factoren maken van de 82 minuten die deze film duurt een fijn geheel van leuke verhalen en mooie animaties die niet alleen voor de allerjongsten leuk is om naar te kijken. Ondanks het kerstkarakter is ‘De grote boze vos’ ook prima op andere momenten te kijken.

Ton te Slaa

Waardering: 4

Bioscooprelease: 4 december 2019