Death Note – Desu nôto (2006)

Regie: Shusuke Kaneko | 126 minuten | horror, avontuur, fantasie, misdaad | Acteurs: Tatsuya Fujiwara, Ken’ichi Matsuyama, Asaka Seto, Shigeki Hosokawa, Erika Toda, Shunji Fujimura, Takeshi Kaga, Yu Kashii, Shido Nakamura, Sota Aoyama, Chris Britton, Hikari Mitsushima, Miyuki Komatsu, Shin Shimizu, Yoji Tanaka, Masahiko Tsugawa, Masanori Fujita

‘Death Note’ is een pseudo-thriller gebaseerd op de immens populaire manga van Takeshi Obata. Verfilming van manga (Japanse comics) loopt vaak uit op tamelijk belachelijke films gezien de extravagante thema’s en onderwerpen die de meeste manga’s behandelen. Het verhaal van ‘Death Note’ leent zich echter prima voor een verfilming. En dat is deels terug te zien in deze film.

Yagami Light (Tatsuya Fujiwara), de zoon van een politieman, vindt op een avond pardoes een zwart notitieblok op straat. In het boek staat dat ieder persoon wiens naam in het blok wordt opgeschreven zal sterven binnen 40 seconden. Light schrijft voor de grap een naam van een crimineel op in het notitieboekje en is verbaast als de crimineel ter plekke sterft aan een hartaanval.

De Death Note, zoals het notitieblok heet, blijkt van een Shinigami (God der dood ) genaamd Ryuuk te zijn. Ryuuk (een verrassend goed computer geanimeerd karakter) legt uit dat Light de Death Note nu mag gebruiken totdat hij er genoeg van heeft. Light besluit dat hij de wreker van de onschuldigen en gedupeerden zal worden. Onder het door de pers verzonnen pseudoniem ‘Kira’ moordt Light er rustig op los. Hij kijkt naar de TV voor namen en gezichten van misdadigers en hackt politiecomputers om achter meer namen te komen en meer criminelen te doden.

De politie, die zich met de mysterieuze sterfgevallen geen raad weten, roept de hulp in van superdetective ‘L’ (Ken’ichi Matsuyama), Met een klein team slaagt L er in om steeds dichter bij het persoon achter Kira te komen. Dat Lights vader Souichiro Yagami (Takeshi Kaga ) het onderzoekt leidt maakt het uiteraard allemaal des de spannender.

De ethische vraag die Death Note oproept is een klassieke: Mag er gedood worden in de naam van het recht? L en Light wisselen zonder van elkaar te weten wie ze zijn stoten uit en de plottwisten vliegen om de oren. Jammer genoeg komt de afschuwelijke Japanse ‘slang’ kolderiek over op westerse ogen en trekt deze het acteerwerk naar beneden. Ook enkele plotgaten (waarom blijft de Japanse media misdadigers met foto en volledige naam vermelden?) en wisselende acteerkwaliteiten verraden toch het licht speelse element van het verhaal dat in essentie toch een manga voor jongvolwassenen is.

Het fijnste van ‘Death Note’ is toch het relatief onconventionele onderwerp van de film. Het gegeven van de film is misschien lachwekkend maar tegelijk te boeiend om niet geïnteresseerd te raken, en spannende momenten komen toch aan bod zelfs met het matige acteren. Eigenlijk is deze film, in tegenstelling tot de tientallen door Hollywood gekopieerde films uit Azië, wél een juiste kandidaat voor een remake. Maar ook dit origineel is goed te pruimen.

Caspar Kraaijpoel