Departure (2015)

Regie: Andrew Steggall | 109 minuten | drama, familie, romantiek | Acteurs: Juliet Stevenson, Alex Lawther, Phénix Brossard, Finbar Lynch, Niamh Cusack, Patrice Juiff, Frederic Arsenault, Mathilde Arsenault, Danièle Catala, Guillaume Tobo

Opeens was hij daar: Alex Lawther. In 2014 maakte de jeugdige Engelsman diepe indruk in de rol van de jonge Alan Turing in ‘The Imitation Game’. De Britse filmpers beloonde hem prompt met een UK Critics Circle Award voor beste jonge performer. Op zijn zeventiende schitterde Lawther al op het toneel in zijn vaderland. Hij werd letterlijk van school geplukt. “Ik heb helemaal geen toneelachtergrond,” aldus de acteur die in 2015 door het toonaangevende filmmagazine Screen International werd uitgeroepen tot een van de ‘Stars of Tomorrow’. Ik kom uit een klein dorpje en ik had geen idee hoe het eraan toe ging bij een auditie. Ik kende de regisseur niet eens! Nooit gedacht dat het mogelijk was om van het schooltoneel de stap te kunnen maken naar West End en een professioneel bestaan als acteur. Maar ik was gezegend met complete naïviteit.” Lawther is hard op weg zijn jeugdige zelf het tegendeel te bewijzen. In ‘Departure’ (2015) speelt hij zijn eerste hoofdrol in een speelfilm, en hoewel er op de film zelf best het een en ander aan te merken valt, toont Lawther op overtuigende wijze zijn potentie.

‘Departure’ is een typisch coming-of-age-drama over een tiener die worstelt met zijn seksualiteit. Elliot (Alex Lawther) is een kwetsbaar, dromerig en in zichzelf gekeerd type. Hij uit zich het liefste in zelfgeschreven poëtische teksten en zwelgt graag in zelfmedelijden. Dat geldt overigens ook voor zijn moeder Beatrice (Juliet Stephenson), die worstelt met haar eigen problemen. Samen met haar zoon brengt ze een week in Zuid-Frankrijk door om hun vakantiehuis leeg te halen. Elliots vader Philip (Finbar Lynch) wil deze namelijk verkopen. Beatrice rouwt om haar stukgelopen huwelijk. Maar dan valt Elliots oog op Clément (Phénix Brossard), een knappe, extraverte jongen uit de streek die zijn hart sneller laat kloppen. Dat ook zijn moeder een oogje heeft op Clément, bemoeilijkt de zaak. De toch al moeizame onderlinge relatie tussen Elliot en zijn moeder komt nog verder onder druk te staan. En dan komt Philip zich er ook nog mee bemoeien…

‘Departure’ is eigenlijk twee verhalen in één. Enerzijds heb je Elliots moeizame weg naar volwassenheid en zijn acceptatie van zijn seksualiteit; anderzijds is er de uiteenvallende familie, die bovendien de nodige geheimen met zich meedraagt. Regisseur en schrijver Andrew Stegall had beide verhalen makkelijk apart van elkaar kunnen verfilmen, maar koos ervoor van twee verhalen één te maken. Dat pakt bij vlagen aardig uit, maar de film schiet even zo vaak ook tekort. Een groot pluspunt is de gelaagdheid van de personages en het acteerwerk. Ook al is niemand écht sympathiek, je kunt je hierdoor wel in hen verplaatsen en hun beweegredenen verklaren. Een ander pluspunt is het camerawerk. De film werd door de talentvolle Brian Fawcett geschoten in een prachtige melancholische wereld waarin de kleuren blauw en groen overheersen. Die weemoedige setting – in combinatie met een paar ‘arty’ scènes halverwege de film, die puur in de film zijn opgenomen om te laten zien wat de regisseur allemaal in huis heeft – maakt ‘Departure’ echter ook wat pretentieus, traag en zwaar. Dit is duidelijk het werk van een filmmaker die zichzelf te serieus neemt. Een filmmaker die bovendien niet lijkt te kunnen kiezen of hij een karakterschets wilde maken, of liever een meer conventioneel drama waarin het draait om de onthulling van familiegeheimen. ‘Departure’ hinkt nu te veel op twee gedachten.

Patricia Smagge

‘Departure’ verschijnt maandag 28 november 2016 op DVD en VOD.