Disclosure (1994)
Regie: Barry Levinson | 128 minuten | drama, thriller | Acteurs: Demi Moore, Michael Douglas, Donald Sutherland, Caroline Goodall, Roma Maffia, Dylan Baker, Rosemary Forsyth, Dennis Miller, Suzie Plakson, Nicholas Sadler, Jacqueline Kim, Joe Urla, Michael Chieffo, Joseph Atanassio, Faryn Einhorn, Trevor Einhorn, Allan Rich, Kate Williamson, Michael Laskin, Donal Logue, Jack Shearer, Farrah Forke, Kim Tran, Pat Asanti, Marie Rowe, Edward Power, David Drew Gallagher
Tegenwoordig (we schrijven zomer 2008) staan Demi Moore en Michael Douglas vooral bekend als krasse knarren met jonge partners. In 1994 was dat anders. Demi Moore was nog gewoon getrouwd met Bruce Willis en niet met Ashton Kutcher, Michael Douglas deed het met een diplomatendochter en niet met Catherine Zeta-Jones. Allebei waren ze op het toppunt van hun roem, allebei waren ze hot en regisseur Barry Levinson bracht ze bij elkaar. En hoe!
De seksscène in ‘Disclosure’ is het hoogtepunt van de film. Niet dat er concrete hoogtepunten te zien zijn, want het betreft hier een gevalletje seksuele intimidatie. Meredith scheurt Tom na afloop van een zakelijke bespreking de kleren van het lijf, maar meneer is keurig getrouwd en houdt de boot af. Het duurt even voor hij tot dat besluit komt, dat wel, maar we hebben het hier natuurlijk wel over Demi Moore. Meredith is boos, verdrietig en teleurgesteld en beschuldigt Tom de volgende dag van verkrachting. Of is er meer aan de hand?
Seksuele intimidatie was in de jaren negentig een veelbesproken onderwerp dankzij een aantal geruchtmakende rechtzaken. Je kunt ‘Disclosure’ als een poging zien om de discussie op gang te brengen over de dubbele moraal op dit gebied. Waarom zouden alleen dames het slachtoffer van ongewenste intimiteiten kunnen zijn? Waarom worden vrouwen getroost en mannen gefeliciteerd als iemand van het andere geslacht ze betast? Een ander heikel punt dat de film aanstipt is de positie van vrouwen in het bedrijfsleven. Op de bovenste treden van de ladder maken mannen de dienst uit. Vrouwen moeten twee keer zo hard werken voor de helft van het geld en worden vaak gepasseerd voor promoties, betoogt Toms collega Mary Anne .
In de jaren negentig was ‘Disclosure’ een hippe thriller die onderwerpen aansneed die op dat moment volop in de belangstelling stonden. Naast de maatschappelijk relevante verhaallijn over seksisme speelt een tweede, warrige verhaallijn over bedrijfsovernames en virtual reality. Zowel de eerste als de tweede verhaallijn hebben heden ten dage aan actualiteit ingeboet. Vrouwen met topfuncties zijn gelukkig niet meer zo zeldzaam als toen, de affaire Clinton/Lewinski gaf in 1998 een nieuwe draai aan het thema ‘seks op het werk’ en niets veroudert zo snel als technische snufjes. Het is schattig om te zien met hoeveel bombast e-mails worden verstuurd in de film, om over Toms exploraties in cyberspace nog maar te zwijgen.
Wat overeind blijft is het acteerwerk. Moore en Douglas lijken geschapen voor hun rol, maar het echte vuurwerk komt van Catherine Alvarez (Roma Maffia) en Ben Heller (een heerlijk droge Allan Rich), de twee juristen die zich over de verkrachtingszaak buigen. Prachtig wat competente acteurs kunnen doen met goed geschreven dialogen. ‘Disclosure’ mag dan wat gedateerd aandoen en naar het einde toe ontsporen, maar de thriller is daarom niet minder onderhoudend. Een mooie gelegenheid om Douglas en Moore in actie te zien in het soort rol waar ze groot mee zijn geworden.
Paula Koopmans
Waardering: 3
Bioscooprelease: 12 januari 1995