End of the Century: The Story of the Ramones (2003)

Regie: Jim Fields, Michael Gramaglia | 110 minuten | biografie, muziek, documentaire | Met: Dee Dee Ramone, Joey Ramone, Johnny Ramone, Marky Ramone, Tommy Ramone, Ritchie Ramone, Christopher Ward, Roberta Bayley

Stel je voor: Je richt uit verveling een rockbandje op. Alhoewel je a-muzikaal bent en geen ingewikkelde gitaarsolo’s kunt spelen, groeit je bandje desondanks uit tot dé inspiratiebron voor legendarische acts als The Sex Pistols en The Clash. Klinkt goed toch? Maar wat doet al die lof met je als het grote publiek je niet ziet staan?

Juist ja, je raakt verbitterd en afgestompt. Met erkenning alleen verdien je geen dik belegde boterham, herkenning daar gaat het om. Na twiintig jaar sappelen is de koek dan ook echt op, The Ramones kappen met hun band. Ondanks hun grote invloed op topacts als Metallica en Nirvana, kent het mainstream publiek de groep nog steeds niet. En dat doet pijn.

Regisseursduo Jim Fields en Michael Gramaglia hebben het bijzondere verleden van punkrockband The Ramones op film vastgelegd. In de documentaire ‘End of the Century’ hoor je alles over de no nonsense groep. Alle “sleaze and dirt” wordt uit de doeken gedaan. Zo blijkt de band het niet goed met elkaar te kunnen vinden. Vanaf de oprichting van de act bestond de groep uit tegenpolen die elkaar maar moeilijk konden uitstaan. Botsende ego’s, drugsmisbruik en verraad: De geoliede machine die The Ramones voor de buitenwereld was, bleek in werkelijkheid een imploderende tijdbom te zijn.

Alsof een band die 20 jaar tevergeefs wachtte op een doorbraak nog niet dramatisch genoeg is, hebben de bandleden zelf ook heel wat emotionele verrassingen te bieden, zij het onverwachts. De botsende ego’s binnen de band hebben heel wat leed veroorzaakt. Overmatig drugsgebruik, de liefde voor dezelfde vrouw en een dominante producer: alle rock and rollclichés blijken van toepassing te zijn op The Ramones.

Ook alle lof op de muziek van The Ramones is zuur. Vrijwel alle punkers en metalheads van nu hebben hun bestaan te danken aan deze pioniers van de punkrock . De pioniers zelf waren echter veroordeeld tot kleine gigs in rokerige kroegen zonder betekenis. Ook de opkomst van nieuwe muziekstromingen als disco en new wave zorgden ervoor dat The Ramones nooit uit zijn gegroeid tot de helden die ze verdienden te zijn. De moddervette gitaarrifjes en schreeuwerige zangpartijen van de band zijn nu gemeengoed geworden in de rockwereld.

Gitaarbandjes als The Strokes en The Killers hebben schaamteloos de minimalistische, maar oh zo aanstekelijke rocksound van The Ramones gejat. En zo kun je nog wel even doorgaan, het merendeel van de moderne punkers hebben hun kennis opgedaan dankzij het oeuvre van de Amerikaanse pioniers. The Ramones zelf zijn echter met blij met die ontwikkeling, na jarenlang sappelen en interne conflicten is de groep van binnenuit door en door verrot. De documentaire schetst een schrijnend beeld van de verslaafde Dee Dee versus de dominante anti-drugs houding van Joey.

De film ziet er visueel niet overdonderend uit. De meeste beelden bestaan uit oude live-optredens en statische interviews met de band. Je krijgt veel pratende hoofden te zien. Dankzij het interessante verhaal blijft de docu boeiend. ‘End of the Century’ is een onopgeschmukte, eerlijke docu die een helder, ongeromantiseerd portret schetst van een band die weliswaar veel voor de muziek heeft betekent, maar nooit wist door te stoten tot de top. Tragisch, schrijnend en fascinerend. “Hey ho, let’s go” naar je videotheek dus.

Frank v.d. Ven