Fallen Angels – Do lok tin si (1995)

Recensie Fallen Angels (Do lok tin si) CinemagazineRegie: Wong Kar Wai | 99 minuten | komedie, misdaad | Acteurs: Leon Lai, Michelle Reis, Takeshi Kaneshiro, Charlie Yeung, Karen Mok, Fai-Hung Chan, Man-Lei Chan, Toru Saito, To-Hoi Kong, Lee-Na Kwan, Yuhao Wu

De verhaallijn van ‘Fallen Angels’ (1995) was oorspronkelijk bedoeld voor Wong Kar Wais vierde film ‘Chungking Express’, waarmee hij in 1994 internationaal doorbrak. Net zoals in deze laatste film zijn er in ‘Fallen Angels’ twee verhaallijnen die losjes met elkaar zijn vervlochten, en waarin we de zogenoemde gevallen engelen en hun lotgevallen in nachtelijke Hong Kong volgen. Dolende zielen zijn het, losgeslagen outcasts in een groezelige maar poëtische wereld van verlaten straten en in natgeregende winkelruiten weerspiegelde neonlichten.

Een van de hoofdrolspelers is Killer, een huurmoordenaar die veel doet denken aan de hoofdpersoon van John Woo’s klassieker ‘The Killer’ (1989), die ook, met in iedere hand een pistool, stijlvol afrekende met zijn tegenstanders. Wong doet daar nog een schepje bovenop door Killer schijnbaar onvoorbereid, met een eeuwige peuk tussen de lippen, groezelige eethuisjes en achterafkamertjes te laten binnenwandelen en zo maar wat in het rond te laten schieten; elke opdracht ontaardt in een chaotische schietpartij waarbij iedereen het loodje legt behalve Killer. De opdrachten die hij uitvoert hebben geen enkele context en zijn irrelevant voor het verloop van de film. Waar het omdraait is dat Killer een killer is, punt uit.

Killer heeft ook een assistente die zijn opdrachten voor hem regelt en zijn schuilplaats achter hem opruimt. Net zoals Killer brengt ze haar tijd kettingrokend door in barretjes en eethuizen. Ze bewegen zich beide in dezelfde wereld, maar leven een gescheiden leven, want op een paar vluchtige momenten na ontmoeten ze elkaar nooit. Eenzaam en alleen zwelgt ze in haar verdriet om Killer, die haar liefde weigert te beantwoorden.

Meer invoelbaar en daardoor interessanter zijn de capriolen van de zwijgzame He Zhiwu die samenwoont met zijn vader in een piepklein appartementje, en ’s nachts door de stad zwerft. Hij heeft de gewoonte om in te breken in winkels en die dan zelf uit te baten. De nietsvermoedende klanten die in zijn val lopen ondergaan een op hol geslagen knip- en scheerbeurt in een kapperszaak of worden gedwongen zich vol te proppen met slagroomijs in een ijscokar. Deze klanten tegen wil en dank stribbelen weliswaar tegen, maar ondergaan hun kwelling ook gelaten, alsof het allemaal zo gek nog niet is.

Net zoals die extreme schietpartijen van Killer, maken deze bizarre momenten deel uit van een surreëel landschap, dat bevolkt wordt door mooie, jonge excentriekelingen met het voorkomen van fotomodellen en popsterren, wiens levens zich aan de rand van de samenleving afspelen. ‘Fallen Angels’ maakt van deze existentiële angst van hyperzelfbewuste twintigers —niet in de laatste plaats dankzij de cinematografie van vaste cameraman Christopher Doyle— een visueel gedicht van kleur, geluid en beweging.

Alberto Ciaccio

Waardering: 4

Bioscooprelease: 15 mei 1996
Bioscooprelease: 10 juni 2021 (re-release, 4K gerestaureerd)