Gambling Roses (2006)

Regie: Griselda Molemans | 21 minuten | documentaire

Sylvia Roolvink-Bremer woont al jaren in Los Angeles en is een Amerindo; een Indo die in Amerika woont. Haar moeder is Indonesisch en haar vader Nederlands. In Nederland ontmoette ze haar man, waarmee ze emigreerde naar Amerika.

Haar beste vriendin Julia van den Broek-Wens is ook een Amerindo. De twee hebben nog steeds een tekenende hobby voor Indische mensen: koken. Ze geven dan ook aan dat het eten en hun accent hen nog een Indisch gevoel geven. Het is grappig om te horen dat ze na veertig jaar in Amerika te hebben gewoond nog steeds Nederlands praten met een Indisch accent.

De twee vrouwen delen samen ook het plezier in gokken. Regelmatig gaan ze samen met andere vrouwen in de bus naar een casino in het Indiaanse reservaat Temecula, waar meer Aziatische mensen komen. Gokken blijkt een geaccepteerde bezigheid te zijn voor Aziatische mensen. Men vindt het een bewijs van een goed zakeninstinct als ze winnen. Julia vertelt dan ook vol trots dat ze in de bus op weg naar het casino bingo spelen: ‘Dan kun je ook geld verdienen’.

Sylvia en Julia houden zich vast aan dingen die hen doen denken aan Indonesië. Zo hebben Julia en haar man Bram allerlei tropische vruchtenbomen in de tuin staan en maakt Julia zelfs haar eigen sambal.

Hun kinderen voelen zich echter – hoewel vaak nog erg geïnteresseerd in hun ‘roots’ – toch volledig Amerikaans en trouwen ook met Amerikanen. Sylvia denkt dan ook dat de Indische cultuur in Amerika langzaam zal vergaan.

Hoewel de beelden zo nu en dan te instabiel zijn en de documentaire te kort is om de diepte in te kunnen gaan, laat deze toch helder zien hoe het is om tussen twee of zelfs drie culturen in te leven. Op het eerste gezicht goed ingeburgerd in de Amerikaanse cultuur, maar toch dragen Sylvia en Julia de andere culturen met zich mee en zoeken elkaar op om deze laatste overblijfselen van hun thuisland met elkaar te kunnen delen.

Karin van der Laan

Waardering: 3