Garfield (2004)
Regie: Peter Hewitt | 75 minuten | komedie, familie | Acteurs: Breckin Meyer, Jennifer Love Hewitt, Stephen Tobolowksy, Bill Murray, Evan Arnold, Mark Christopher Lawrence, Vanessa Christelle
Na ‘Scooby-Doo’, ‘Thunderbirds’, ‘Catwoman’ en binnenkort ‘The Incredibles’ is ‘Garfield’ de nieuwste cartoonverfilming in de bioscoop. ‘Scooby-Doo’ slaagde er twee jaar geleden in animatie en film te combineren. ‘Garfield’ mist hier echter schromelijk de plank. Regisseur Peter Hewitt besloot om alleen Garfield te animeren, terwijl de andere dieren in de film zoals de hond Odie en de buurkatten echte dieren zijn. Je realiseert je dus iedere keer weer dat je naar een gedeeltelijke animatie aan het kijken bent.
Waar ‘Who Framed Roger Rabbit’ in 1988 nog kon leunen op het technische hoogstandje van gedeeltelijke animatie, is deze techniek heden ten dagen zeer achterhaald en moet je als regisseur wel erg je best doen om de interactie tussen animatie en acteurs of echte dieren geloofwaardig te doen lijken. ‘Garfield’ mist juist bij de interactie danig de plank. Vooral in de scènes met lichamelijk contact tussen acteurs en Garfield valt op dat deze luie gele kater feitelijk niet bestaat.
Het is duidelijk te zien dat Jim Davies, de bedenker van Garfield, heeft meegewerkt aan de ontwikkeling van het plot. De meeste gebruikelijke grappen uit de strip komen terug in de film. Zo eet Garfield John zijn eten op door de borden om te draaien, wordt Odie meerdere malen van de stoel afgegooid en wordt de kat van de buren te grazen genomen. Garfields nare optreden blijkt wonderwel te werken bij kinderen. Zijn intens egoïsme en narcistische grappen krijgen de zaal plat van het lachen. Ook de gemene grappen met Odie doen het goed bij het publiek. Wellicht is de “broertjes/ zusjes” relatie (pesten als een teken van affectie) tussen Odie en Garfield juist bij kinderen herkenbaar en daarom zo aantrekkelijk. 80 minuten van non-stop Garfield praat is echter voor de oudere bezoeker te veel.
De set decoration is voor rekening van Gary Fettis (o.a. ‘Jurassic Park’, ‘8MM’, ‘Last Man Standing’). Hoewel Fettis heeft gepoogd zich bij het minimalisme uit de cartoon te houden, is iedere opvulling in het beeld te veel om de enkel lijnigheid van de strip te verbeelden. De straten zien er leeg uit, maar de kaalslag met het jaren 50 sfeertje had wat mij betreft veel sterker doorgetrokken kunnen worden. Nu wordt het minimalisme wat halfhartig gebruikt en mist het een zekere vorm van overtuiging.
Jon Arbuckle (gespeeld door Breckin Meyer, die we kennen uit o.a. ‘Go’ en ‘Road Trip’) doet zijn best, maar zijn karakter geeft hem weinig ruimte tot het neer zetten van een geloofwaardig en interessant karakter. Jennifer Love Hewitt daar en tegen is perfect gecast in deze cartoon animatie. Volkomen geboxd wordt zij hoe langer hoe meer een cartoon van de leuke meid die ze was in Party of Five. Met haar strakke outfits past ze de rol van altijd stralende Liz perfect. Maar het zijn natuurlijk de dieren die de show stelen in deze film! De parmantige, maar oliedomme katten, de glimmende dobermann pincher en van de honger verrekkende ratten doen je bijna vergeten dat Garfield een animatie is.
Janneke Robers
Waardering: 1
Bioscooprelease: 19 augustus 2004