Houseboat (1958)
Regie: Melville Shavelson | 110 minuten | drama, komedie, familie, romantiek | Acteurs: Cary Grant, Sophia Loren, Martha Hyer, Harry Guardino, Eduardo Ciannelli, Murray Hamilton, Mimi Gibson, Paul Petersen, Charles Herbert, Madge Kennedy, John Litel, Werner Klemperer, Peggy Connelly, Brooks Benedict, Ernst Brengt, Ralph Brooks, Helen Brown
Cary Grant en Sophia Loren delen een interessante geschiedenis samen. Toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten voor de opnamen van de film ‘The Pride and the Passion’ in 1957 sloeg er – in ieder geval bij Grant – direct een vonk over. De Italiaanse Loren was aanvankelijk meer geïnteresseerd in de ándere mannelijke ster van de film, Frank Sinatra, maar hij bleek het vooral leuk te vinden haar beperkte kennis van de Engelse taal belachelijk te maken. Ze trok meer naar Grant, de gentleman zelf, en de twee begonnen een stormachtige verhouding. Hoewel beiden op dat moment al een relatie hadden, en Grant zelfs getrouwd was, vroeg hij haar later dat jaar ten huwelijk. Zij sloeg dat aanbod af. Het maakte de Italiaanse alleen maar interessanter voor Grant, die dan ook graag toehapte toen hij werd gevraagd mee te spelen in ‘Houseboat’ (1958), opnieuw náást Loren. Om voor eens en voor altijd duidelijk te maken dat ze niet in hem geïnteresseerd was, trouwde de actrice tijdens de opnamen van die film met producer Carlo Ponti. Tot grote teleurstelling van Grant.
In ‘Houseboat’ speelt Grant Tom Winters, een man die al jaren gescheiden leeft van zijn gezin en zich volledig op zijn werk als juridisch adviseur voor de regering heeft gestort. Wanneer hij verneemt dat zijn ex-vrouw is overleden, besluit hij de voogdij over zijn drie jonge kinderen op zich te nemen. De drie – de dertienjarige David (Paul Petersen), de tienjarige Elizabeth (Mimi Gibson) en de achtjarige Robert (Charles Herbert) – hebben eigenlijk maar weinig op met hun vader, die voor hen een vreemdeling is. Ze blijven veel liever bij hun welgestelde grootouders en hun tante Carolyn (Martha Hyer). Maar Tom drukt zijn zin door en neemt de kinderen mee naar zijn kleine appartement in Washington. Daar blijkt al gauw dat hij geen idee heeft hoe hij met de kinderen – die nog volop in de rouw zijn vanwege het verlies van hun moeder – om moet gaan. Met name de jonge Robert ligt dwars. Hij besluit na een concert waar hij door zijn vader mee naartoe is gesleept, weg te lopen. Hij ontmoet de Italiaanse Cinzia Zaccardi (Sophia Loren), een jonge vrouw die zelf ook onder het juk van haar vader (een beroemde dirigent) uit probeert te komen. Wanneer zij Robert weer thuis brengt en Tom ziet hoe goed zij met de kinderen is, biedt hij haar een baan als hulp in de huishouding aan. En ook al heeft Cinzia geen enkele ervaring met huishoudelijk werk, ze accepteert de baan. Met Tom en de kinderen vertrekt ze uit de stad om met zijn allen op een woonboot te gaan leven.
Het oorspronkelijke script van ‘Houseboat’ werd geschreven door Betsy Drake, de echtgenote van Grant, en de bedoeling was dat zij samen in de film zouden spelen. Echter, Grants buitenechtelijke relatie met Sophia Loren – toentertijd een actrice wiens ster snel rijzende was in Hollywood – gooide roet in het eten. Het script werd drastisch herschreven door Melville Shavelson (die de film tevens regisseerde) en Jack Rose, zodat de vrouwelijke hoofdrol meer geschikt zou zijn voor Loren. ‘Houseboat’ is een luchtige familiekomedie zoals die niet meer gemaakt worden. Centraal staat de relatie tussen ouders (in dit geval de vader) en kinderen, al wordt dat thema slechts oppervlakkig uitgewerkt. Tom Winters weet absoluut niet wat hij met zijn kinderen aan moet, maar gelukkig is daar de jongere Cinzia om hem daarop te wijzen. Tom wil haar dan ook absoluut niet kwijt – ook al weet ze niets van huishoudelijk werk af – omdat zij de brug vormt die hem verbindt met zijn kinderen. Uiteraard bloeit er ook iets romantisch op tussen Tom en de mooie Italiaanse. In het echt scheelden Grant en Loren maar liefst dertig jaar, maar omdat de twee zo’n gigantische aantrekkingskracht op elkaar hadden merk je daar als kijker niet veel van.
Natuurlijk is ‘Houseboat’ vooral een film die bedoeld is om de sterren Grant en Loren en hun onmetelijke charisma aan het grote publiek te presenteren. Ze hoeven zich allebei dan ook niet bovenmatig in te spannen om een acceptabel niveau te halen. Grant speelt in feite de rol die hij altijd speelt – de charmante en gepolijste leading man – en Loren leunt vooral op haar gigantische sex appeal. De meest opvallende prestaties in deze film worden dan ook geleverd door de drie kindsterretjes. Met name Paul Petersen is integer en hartverwarmend als de zowel met de dood van zijn moeder als met zijn pubertijd worstelende oudste zoon David. Vaak zijn kinderen in een film een grote bron van irritatie, maar dat is in deze film absoluut niet het geval. In de bijrollen zijn onder andere Harry Guardino (die in 1971 naast Clint Eastwood schitterde in ‘Dirty Harry’) en Martha Hyer (die eerder bijrollen had in ‘Sabrina’ (1954) en ‘My Man Godfrey’ (1957)) te zien, maar zij krijgen eigenlijk te weinig screentime om zich voldoende te kunnen profileren.
‘Houseboat’ is luchtig, vluchtig vermaak. Van meet af aan is al duidelijk hoe deze romantische feel good-komedie afloopt. Desondanks is het gewoon leuk om naar legendarische acteurs als Cary Grant en Sophia Loren te kijken. Vooral als je de voorgeschiedenis tussen de twee weet. Natuurlijk, zowel Grant als Loren hebben veel betere films gemaakt, maar als je fan bent van een van deze twee sterren dan moet je deze film eigenlijk wel een keertje gezien hebben. Maar zorg dat je dan wel in de juiste – romantische – stemming bent!
Patricia Smagge
Waardering: 3
Bioscooprelease: 17 juli 1959