In the Name of the Father (1993)

Regie: Jim Sheridan | 133 minuten | biografie, misdaad | Acteurs: Daniel Day-Lewis, Peter Postlethwaite, Emma Thompson, John Lynch, Corin Redgrave, Beatie Edney, John Benfield, Paterson Joseph, Marie Jones, Gerard McSorley, Frank Harper, Mark Sheppard, Don Baker, Alison Crosbie, Nye Heron, Anthony Brophy, Frankie McCafferty, Paul Warriner, Julian Walsh, Stuart Wolfenden, Jo Connor, Karen Carlisle, Seamus Moran, Billy Byrne, Maureen McBride, Jane Nolan, Laurence Griffin, Jason Murtagh, Kelly McKeavney

In de tweede helft van de 20e eeuw was er een strijd gaande tussen Ierland en het Verenigd Koninkrijk. Inzet was de status van Noord-Ierland en dit conflict wordt vandaag de dag – ietwat eufemistisch – aangeduid als “The Troubles”.

Tegen deze achtergrond speelt ‘In The Name of the Father’, gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de “Guildford Four”, die in 1974 werden veroordeeld voor een aanslag. Middelpunt is Gerry Conlon (Daniel Day-Lewis). Hij leidt een leven dat eigenlijk nergens heen gaat op het moment dat hij op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats is. Op de avond dat hij met vrienden in een park in Guildford, Engeland is, gaat er een paar straten verderop in een pub een bom af.

Het blijkt een actie van de IRA te zijn en de politie staat onder grote druk. Er moet zo snel mogelijk een dader gevonden worden, waarbij het niet per se noodzakelijk is om sluitend bewijs te hebben. Conlon is snel gepakt en voor het gemak wordt ook direct zijn hele familie erbij betrokken… Wat volgt is een schijnproces en vanaf dat moment begint, aan de hand van Gareth Peirce (Emma Thompson), de grote strijd om de Conlons vrij te krijgen en hun naam te zuiveren.

‘In the Name of the Father’ boeit van begin tot eind. Omdat vrij snel duidelijk is dat de hoofdpersonen onschuldig zijn, leef je erg met ze mee en hoop je dat het uiteindelijk allemaal goed af zal lopen. De ondervragingsscènes zijn intens en de manier waarop de Engelse politie is neergezet geeft je een bijkans tastbaar gevoel van boosheid.

Pete Postlethwaite speelt de vader van Gerry en kreeg daarvoor een meer dan verdiende Oscar-nominatie voor zijn rol. Hij zet een kwetsbaar personage neer dat in het begin van de film overkomt als zwak, maar uiteindelijk zeer strijdbaar blijkt te zijn. De vader-zoon dynamiek wordt ook mooi uitgewerkt en gaandeweg slaat de minachting die Gerry voor zijn vader voelt, om in bewondering en respect. Hierdoor krijgt de titel ‘In the Name of the Father’ meerdere lagen.

Hoewel de film al meerdere decennia oud is, is hij aan zeggingskracht nog niets verloren en draagt het de boodschap uit dat het altijd belangrijk is om gedegen om te gaan met beschuldigingen, in plaats van zo snel mogelijk een zondebok aan te wijzen om maar een soort gevoel van veiligheid te creëren voor de samenleving. Daarnaast toont de film aan hoezeer haat en onbegrip tussen landen en groepen door kan werken in de levens van de mensen die er direct, maar zeker ook – ongewild – indirect bij betrokken zijn.

Gijsbert Ambachtsheer

Waardering: 5

Bioscooprelease: 10 maart 1994