Keeping Mum (2005)

Regie: Niall Johnson | 103 minuten | komedie | Acteurs: Rowan Atkinson, Kristin Scott Thomas, Maggie Smith, Patrick Swayze, Emili| a Fox, Liz Smith, Tamsin Egerton, James Booth, Toby Parkes, Jack Ryan

De Britse filmindustrie richt zich sinds de successen van ‘Four Weddings and a Funeral’ en ‘The Full Monty’ meer en meer op feelgood-komedie. Dat leverde een consistente reeks blockbusters op als ‘Notting Hill’ en ‘Love Actually’, maar de typisch Britse zwarte humor dreigde wel het onderspit te delven tegenover zoetgevooisde romantiek en een al te gulle lach. Rowan Atkinson staat symbool voor deze ontwikkeling. Deze veelzijdige komediant hoeft het heus niet alleen te hebben van Mr. Bean-achtige bloopers, maar liet zich de afgelopen jaren in films wel als zodanig typecasten. Hoewel ook ‘Keeping Mum’ geen nieuwe inzichten in zijn kunnen biedt, is deze film wel een geslaagd voorbeeld van hoe de grimmigheden van het bestaan voor een groot publiek verpakt kunnen worden. In de openingsscènes zien we een lieflijk Engels landschap met een stoomtrein, waarin een hoogzwangere jonge vrouw een tijdschrift over het plattelandsleven doorbladert. Uit haar gigantische hutkoffer komt echter een stroompje bloed…

Wat volgt is een reeks absurde gebeurtenissen rond een op milde wijze geportretteerd disfunctioneel gezin. Centraal staat de in een midlifecrisis verkerende Gloria Goodfellow (Kristin Scott Thomas), die haar eerste levensbehoeften niet meer vervuld ziet door haar sullige echtgenoot Walter (Atkinson), nymfomane tienerdochter Holly (Tamsin Egerton) en moederskindje Petey (Toby Parkes). Natuurlijk is er ook een Amerikaanse golfleraar (Swayze) in de buurt om het leed enigszins te verzachten, vanzelfsprekend een hunk voor wie de seksloze oer-Brit Walter geen partij is, maar er is licht in het woud der clichés, want de makers komen met een Roald Dahl-achtige huishoudster op de proppen die wel raad weet met het gezinsleed én daar zo haar redenen voor heeft.

Deze aanpak slaagt steeds meer naar mate de film vordert. Veel kunnen we er niet over vertellen, maar de lugubere activiteiten van Grace – wat heeft zij te maken met de vrouw in de stoomtrein? – botsen niet met de lichtvoetigheid van deze film. ‘Keeping Mum’ is duidelijk geen tragikomedie geworden; zij moet voor oudere kinderen ook te pruimen zijn. Sommige rollen blijven wat in de type-sfeer hangen, maar de belangrijkste acteurs – Scott Thomas en Smith – leveren goed werk af in de sleutelposities. Scott Thomas bewees met ‘Four Weddings’ al overweg te kunnen met komedie en doet er in ‘Keeping Mum’ nog een schepje bovenop. Dame Maggie Smith (Harry Potter) is met haar gebeitelde gelaatsuitdrukking een goede keuze voor de tweezijdige huishoudster met een verleden; Atkinson moet het doen met een geniale toespraak voor een domineescongres, maar geldt verder vooral als publiekstrekker. De zestienjarige Tamsin Egerton is dan weer een leuke filmdochter en Patrick Swayze een irritante patser, maar dat wisten we al uit ‘Donnie Darko’. ‘Keeping Mum’ is tegen het randje van wat voor een gezinsfilm acceptabel is en wordt enigszins voorspelbaar afgerond, maar kan de concurrentie best aan.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3

Bioscooprelease: 22 december 2005