Killer Klowns from Outer Space (1988)
Regie: Stephen Chiodo | 88 minuten | horror, komedie, science fiction | Acteurs: Grant Cramer, Suzanne Snyder, John Allen Nelson, John Vernon, Michael Siegel, Peter Licassi, Royal Dano, Christopher Titus, Irene Michaels, Karla Sue Krull, Brian Degan Scott, Danny Kovacs, Adele Proom, Howard Malpas, Karen Raff, Kathleen Stefano, Claire Bartle, Sharon OMahoney, Michael Halton, Lucinda Burgess, Melvin Thompson, David Piel
Buitenaardse wezens… het horror- en sciencefictiongenre staat bol van films waarin wezens van Mars of vanuit welke onbekende hoek uit het heelal dan ook de mensheid met hun boosaardige bedoelingen lastig vallen. Ook in deze ‘Killer Klowns from Outer Space’ uit 1988 is dat het geval. De opzet van het gehele gebeuren lijkt op dat in tal van vergelijkbare films. De locatie is een relatief afgelegen dorp, het gevaar wordt pas geleidelijk aan onderkend, er wordt het ene slachtoffer na het andere gemaakt en een effectief verzet tegen de buitenaardse bezoekers wordt lange tijd gehinderd door het onbegrip en ongeloof van de plaatselijke autoriteiten. Weinig nieuws onder de zon lijkt het.
Maar de titel ‘Killer Klowns from Outer Space’ zal direct doen vermoeden dat deze productie wel wat verschilt van andere in het horror/science fiction genre. En inderdaad, de buitenaardse wezens zien eruit als clowns, het ruimteschip waarmee ze op aarde landen ziet eruit als een circustent en ze openen de jacht op de plaatselijke dorpelingen met wapens die er als speelgoed uitzien en waarmee ze hun slachtoffers in cocons insluiten om ze als smakelijke hapjes te verorberen. Uitgangspunten en ontwikkelingen die op de gemiddelde kijker als weinig serieus zullen overkomen dus. Bij met name de kenners van horror- en science fiction klassiekers zal bij voorbaat al het idee aanwezig zijn dat deze film is bedoeld als een satirisch-humoristisch eerbetoon aan de Amerikaanse horror-sciencefiction klassiekers uit de jaren vijftig waarin buitenaardse invasies in kleine dorpsgemeenschappen centraal stonden.
Dat deze film zichzelf inderdaad niet bepaald serieus neemt wordt al snel bevestigd. Naast de toch al onzinnige uitgangspunten komen er tal van aanvullende twijfelachtige taferelen voorbij. De clowns die met popcorn het vuur op hun prooien openen? Voorbijgangers die worden verzwolgen door de schaduw van een Tyrannosaurus Rex? Hapgrage en verscheurende mini-clownskoppen op een soort tentakels? Deze en soortgelijke taferelen komen her en der bizar en wellicht nogal overtrokken over. Maar het levert voor de liefhebbers qua humor en spanning wel de nodige geslaagde taferelen op. Temeer daar de clowns vastberaden en nietsontziend te werk gaan en menig slachtoffer maken. Dat zorgt ervoor dat er met schrikmomenten, achtervolgingen en confrontaties met de daarbij gepaard gaande speciale effecten over verveling in deze productie in elk geval niet te klagen is.
Daarnaast is het hele gebeuren voorzien van een flinke dosis geslaagde humor, niet alleen in de voorbijkomende situaties maar ook in de gevoerde dialogen en gemaakte opmerkingen. Het gevolg van de insteek waarmee deze productie is gemaakt is wel dat het nergens ijzingwekkend eng wordt, maar regisseur Chiodo weet toch de nodige benauwde momenten op te roepen. Niet alleen door de handelwijze van de clowns, maar ook door hun wellustig sadisme en luguber gelach wanneer ze hun slachtoffers maken. Het zorgt toch voor een aardig griezelgehalte in deze film, ook in de scènes waarin de clowns ten koste van hun menselijke slachtoffers hun eigen inwendige mens versterken. Verder is een compliment aangaande het uiterlijk van de clowns op zijn plaats. Ze komen in verschillende soorten en formaten voorbij, met de meest uiteenlopende haardossen en bizarre grimassen. In alle overtrokkenheid grappig, maar tegelijkertijd ook dreiging uitstralend en de nodige huiver oproepend. En gezien de humor-horror insteek waarvoor Chiodo gekozen heeft draagt de groteske aanblik van de clowns er in aanzienlijke mate aan bij dat deze film op meerdere fronten werkt.
Minpuntjes aan Chiodo’s productie zijn wellicht de clichématigheden die voorbijkomen en de toch min of meer voorspelbare kant die het verhaal op gaat. Aan de andere kant zullen de herkenbaarheden in de ontwikkelingen, zeker voor de liefhebbers van horror-science fiction klassiekers, een deel van de charme van deze ‘Killer Klowns’ uitmaken. Daarnaast zijn er ook de nodige originele en creatieve vondsten in het verhaal opgenomen. Verder is, hoewel de acteurs zich energiek genoeg inzetten, het acteerwerk niet altijd even hoogdravend aanwezig. In elk geval leuke rollen van Grant Cramer en Suzanne Snyder als de hoofdpersonen Mike en Debbie die als eerste het gevaar van de clowns onderkennen. Goed ondersteunend werk van John Allen Nelson als agent Hanson, en aardige bijrollen van Michael Siegel en Peter Licassi als de min of meer nerdy broers Rich en Paul Terenzi die in hun ijscokar hun bijdrage aan de strijd tegen de clowns leveren. Vooral echter een glansrol van John Vernon als de knorrige en licht ontvlambare sheriff Mooney die zich bij zijn doen en laten als wetsdienaar niet echt laat beperken door de rechtmatigheid van zijn eigen handelen.
Het bovenstaande maakt deze film, hoewel duidelijk een B-film, tot een geslaagd eerbetoon aan de ‘horror/sci-fi’ invasie-klassiekers van weleer. Voor de liefhebbers van het genre die een humoristische insteek weten te waarderen is deze ‘Killer Klowns from Outer Space’ zonder meer aan te bevelen. Voor de overige kijkers vormt het een geslaagde kennismaking met het genre, een kennismaking die op passende wijze naar meer kan smaken.
Frans Buitendijk