Liza Marklund’s Annika Bengtzon – De rode wolf – Den Röda Vargen (2012)
Regie: Agneta Fagerström-Olsson | 90 minuten | thriller, drama | Acteurs: Malin Crépin, Björn Kjellman, Leif Andrée, Kajsa Ernst, Erik Johansson, Felix Engström, Richard Ulfsäter, Elvira Franzén, Edvin Ryding, Marika Lindström, Göran Forsmark, Albert Lazzo, Tommy Andersson, Annika Hallin, Stina Ekblad, Magnus Ehrner, Chatrine Parment, Mats Bergman, Maja Runeberg, Maya Parment Schwarz, Jonas Hedlund, NIklas Larsson, Jarinja Thelestam-Mark, Linnea Schumacher
Annika Bengtzon is een echte carrièrevrouw. Met volle overgave stort ze zich in haar werk, daarbij alle risico’s van dien nemend. Ze is het type dat recht op haar doel afgaat en de zaak tot op de bodem uit wil zoeken. Het zal niemand verbazen dat haar gezin daaronder te lijden heeft. Want hoewel ze overduidelijk zielsveel houdt van haar man Thomas en vooral van haar kinderen, als het erop aankomt, komen ze toch op de tweede plaats. In de verfilming van ‘De rode wolf’ (2012), als Annika (Malin Crepin) naar het noorden van Zweden wordt gestuurd om de moord op een ervaren collega uit te pluizen, komt de spanning in het gezin tot een hoogtepunt (of juist een dieptepunt, ’t is maar net hoe je het bekijkt). Thomas (Richard Ulfsäter) is het zat dat zijn vrouw om de haverklap voor haar werk het hele land door moet reizen. Bovendien is hij eenzaam. Geen wonder dat hij zich laat verleiden tot een slippertje met een aantrekkelijke collega. Het zet zijn huwelijk echter wel ernstig onder druk. Valt hier nog wat te redden of is de liefde definitief over?
In de boeken die de Zweedse schrijfster Liza Marklund schreef over misdaadjournaliste Annika Bengtzon wordt ruim baan gemaakt voor het privéleven van onze heldin. Het maakt haar menselijk en herkenbaar, wat mede de kracht vormt van de reeks. ‘De rode wolf’ is de vierde verfilming met Crepin in de hoofdrol. In de proloog zien we hoe een wat oudere man in een plattelandsstadje wordt aangereden door een auto. De man, die aardig wat glazen opheeft, blijkt een journalist van de krant Norrlandskuriren te zijn, zeg maar het Noord-Zweedse equivalent van de Kvällspressen waar Annika werkt. Hij overleeft de botsing niet. Ook zien we beelden van een aanslag die in 1969 in hetzelfde stadje heeft plaatsgevonden. Is er een link tussen de twee gebeurtenissen? Annika Bengtzon wordt op onderzoek uitgestuurd en ontdekt dat het slachtoffer bezig was met een artikel over de terroristische groepering die waarschijnlijk verantwoordelijk is voor de aanslag, maar wat nooit is bewezen. Maar het blijft niet bij die ene moord, want Annika wordt al gauw geconfronteerd met nog meer lijken. De nabestaanden ontvangen bovendien een envelop met een mysterieuze tekst en een afbeelding van een rode wolf. De minister van cultuur, Karina Björnlund (Anna Azcarate) blijkt er meer van te weten dan ze wil toegeven…
‘De rode wolf’ begint veelbelovend, maar lijkt halverwege wat in te zakken. De verhaallijn spreekt minder tot de verbeelding dan bijvoorbeeld die van ‘Studio Zes’ en ‘Een plek in de zon’ (beiden uit 2012), misschien omdat het wat ver gezocht is. Een maoïstische terreurgroep klinkt als iets uit vervlogen tijden (en is dat in feite ook). Het is letterlijk een oude zaak die heropend wordt, oude ‘koeien’ die uit de sloot worden gehaald. De film mist de dynamiek die ‘Studio Zes’ bijvoorbeeld wel heeft. Desondanks laat ‘De rode wolf’ zich prima uitkijken. De spanning zit hem in deze film vooral in de relatie tussen Annika en Thomas. Die persoonlijke verhaallijn compenseert het gemis aan een aansprekende misdaadverhaallijn voldoende om ‘De rode wolf’ net boven de middelmaat uit te laten steken. Het acteerwerk is meer dan degelijk, evenals het camerawerk en de regie. Alles bij elkaar genoeg redenen voor de liefhebber van Zweedse misdaadthrillers om er toch maar eens lekker voor te gaan zitten.
Patricia Smagge
‘Liza Marklund’s Annika Bengtzon – De rode wolf’ verschijnt dinsdag 26 juni 2012 op DVD (DVD box “Liza Marklund’s Annika Bengtzon – Seizoen 1”).