Loving Annabelle (2006)

Regie: Katherine Brooks | 76 minuten | drama | Acteurs: Diane Gaidry, Erin Kelly, Laura Breckenridge, Gustine Fudickar, Ilene Graff, Marla Maples, Michelle Horn, Greg Joelson, Kevin McCarthy, Jake Newton, Jennie Floyd, John Farley, Markus Flanagan, Stephen Rue, Wendy Schaal, Josh Silberman, Karen Teliha, Kari Lane, Steve Sabo

Het controversiële ‘Mädchen in Uniform’ (1931) dat in 1958 al een make-over kreeg met in de hoofdrollen Romy Schneider en Lilli Palmer, was een grote inspiratiebron voor regisseuse Katherine Brooks. De Amerikaanse cineaste, die naast een aantal films ook bekende tv-series als ‘The Osbournes’ en ‘Newlyweds: Nick & Jessica’ regisseerde, is een groot fan van het origineel, waarvan ze een imposante verzameling memorabilia heeft. In ‘Mädchen in Uniform’ wordt een studente op een internaat verliefd op een populaire lerares en omgekeerd. Geen wonder dus dat deze speelfilm in de eerste helft van de vorige eeuw voor veel discussies zorgde.

Generaties later is het onderwerp nog steeds controversieel. De relatie tussen een minderjarige scholiere en een lerares (eigenlijk ongeacht de sekse) blijft taboe. ‘Loving Annabelle’ is dan ook een film waar je nog lang over na kunt praten. De filmmaakster heeft hier een duidelijke keuze gemaakt, waardoor haar mening goed naar voren komt. De liefdesrelatie wordt niet afgekeurd, maar toegejuicht en hierdoor zou je ‘Loving Annabelle’ ook een politiek statement kunnen noemen. Als een bijna achttienjarige immers instemt met de relatie, zelfs het startsein ervoor geeft, is de volwassene dan strafbaar? Mooi in de film is dat Annabelle – zeker emotioneel gezien – misschien wel ouder is als Simone, de lerares. Ze komt over als iemand die heel veel heeft meegemaakt en overal van geleerd heeft. Simone zit in een fase in haar leven waarin ze aan alles lijkt te twijfelen.

Katherine Brooks heeft in Erin Kelly (Annabelle) klaarblijkelijk haar muze gevonden. De beeldschone actrice schitterde al in haar korte film ‘Finding Kate’ (2004) en na het succes van ‘Loving Annabelle’ – de film won wereldwijd een handvol prijzen op diverse filmfestivals – werken de twee getalenteerde dames samen aan de film ‘Waking Madison’. Door consequent een meisjesnaam in haar filmtitels te noemen, als een soort boekenreeks, verhoogt Katherine Brooks overigens sterk de samenhang van haar produkties, hoewel de films niet eens zoveel met elkaar te maken hebben. Slimme commerciële zet van deze tante!

De liefde tussen de twee personages wordt mooi in beeld gebracht. We maken kennis met Annabelle als de rebelse dochter van een senator, die maar zo de eerste vrouwelijke president van Amerika zou kunnen worden. Haar komst naar de streng katholieke en van de normale bewoonde wereld afgesloten kostschool zorgt voor lichtelijk wat opschudding. Haar kleding en sieraden worden niet gedoogd, haar gedrag intrigeert haar klasgenootjes. Simone Bradley (Diane Gaidry) is een toegewijde lerares die al sinds haar jeugd – met een korte onderbreking – op de kostschool verblijft, omdat haar tante er directrice is. Haar beschutte leventje kent geen hartstocht. Haar relatie met een collega voelt als een veilige keuze, toch stelt ze het samenwonen steeds uit, tot verdriet van haar partner. Simone ziet Annabelle in eerste instantie als een lastige leerling en probeert haar om te vormen naar de normen en waarden van de strenge kostschool. Als Annabelle toenadering blijft zoeken, gaat ze haar eigen normen en waarden in twijfel trekken.

Hoewel de film vooral mikt op het lesbische publiek, is deze ook interessant voor liefhebbers van sterk geacteerde drama. Met name Erin Kelly steelt elke scène waar ze in zit, ondanks dat haar tegenspeelster Diane Gaidry ook goed speelt, weet zij de prestatie van haar jongere collega niet te overtreffen. Dat de film een ruime voldoende scoort is grotendeels te danken aan de sterke cast, want het verhaal zelf stelt niet zo veel voor en is niet vernieuwend. Wat ook punten oplevert is de cinematografie, voor een onafhankelijke film met een beperkt budget ziet het er fantastisch uit. Met slechts 76 minuten is de film nergens traag of saai. De spanning wordt goed opgebouwd en de verplichte sexscène is smaakvol in beeld gebracht. Grootste probleem is echter het eind, dat op zijn zachtst gezegd onbevredigend is. Zonde. Hoe het met Annabelle en Simone afloopt moet je zelf maar fantaseren. Maar een beetje fantasie na het kijken van deze film kan zeker geen kwaad…

Monica Meijer