Mamma Mia! Here We Go Again (2018)
Regie: Ol Parker | 114 minuten | komedie, musical | Acteurs: Lily James, Amanda Seyfried, Meryl Streep, Dominic Cooper, Pierce Brosnan, Stellan Skarsgård, Christine Baranski, Colin Firth, Cher, Julie Walters, Jeremy Irvine, Andy Garcia, Josh Dylan, Hugh Skinner, Celia Imrie, Jessica Keenan Wynn, Alexa Davies, Naoko Mori
Een vervolgfilm is zelden een goed idee. Het is voor Hollywood vooral een manier om succesvolle films nog net even iets langer uit te rekken dan nodig. Als het dan ook nog geen hoogstaand werk is, zullen echte filmliefhebbers een tweede bioscoopbezoek mijden als de pest. Bij het vervolg op ABBA-musicalfilm ‘Mamma Mia!’ uit 2008 zal dit niet anders zijn. Die film werd door critici niet bijster goed ontvangen, maar wist met haar schaamteloze charme (en Meryl Streep) toch een flink publiek naar de bioscoop te lokken. Het vervolg moest er een keer van komen, maar kwam toch echt pas tien jaar later, in de vorm van het heerlijk subtiel getitelde ‘Mamma Mia! Here We Go Again’.
Het vervolg op ‘Mamma Mia!’ kiest tegen de verwachting in niet voor een automatische herhalingsoefening. Hoewel het verhaal nauwelijks iets nieuws te bieden heeft (op een paar kleine verrassingen na), valt het in ieder geval te prijzen dat de makers toch voor een net iets andere insteek hebben gekozen. De makers kiezen in hun vertelvorm voor een ‘Godfather II’-achtige aanpak: we volgen enerzijds Sophie (Amanda Seyfried) die het hotel van haar moeder Donna (Meryl Streep) drastisch verbouwd heeft en zwanger blijkt van haar vriend Sky (Dominic Cooper). Parallel volgen we de jonge Donna (Lily James) in 1979, en zien we hoe zij op het paradijselijke Griekse eiland terecht is gekomen en hoe ze stormachtige affaires beleeft met de ‘vaders’ van Sophie.
Meer woorden hoeven er in feite niet vuil te worden gemaakt aan de plot, daar waar de trailer eigenlijk al de hele film in een notendop is. Maar net zoals bij het eerste deel is de plot eigenlijk ook gewoon ondergeschikt en moet je je hier maar niet al te druk om maken. De film is bitterzoet en wars van enige pretentie, precies zoals de fans zullen wensen.
De keuze om de halve film in het verleden te laten spelen pakt niet heel goed uit en dat komt vooral door het matige acteerwerk van de jongere acteurs. De tamelijk onbekende acteurs zijn hier vooral bezig om hun ‘oudere versies’ zoveel mogelijk te imiteren; zo worden de vriendinnen van Donna (in oudere variant heerlijk neergezet door Christine Baranski en Julie Walters, die eigenlijk een spin-off verdienen) in feite karikaturen van zichzelf. Ook de zangkunsten van de jongere acteurs zijn niet geheel vlekkeloos. Het leuke van ‘Mamma Mia’ zat vooral in het schaamteloze plezier waarmee acteurs als Colin Firth, Meryl Streep en Pierce Brosnan liepen te schmieren en (vals) in de rondte zongen. Het had een aanstekelijke werking, en het is precies op dat vlak waar het deel van de film dat om de jonge Donna draait, matig is. Ook krijgen de oudere acteurs nu veel minder ruimte, waardoor iemand als Colin Firth nog geen tien minuten in beeld is. Zonde, want het waren juist die acteurs die het eerste deel behapbaar wisten te maken. Toch zitten er wel een paar momenten in die weer heerlijk over de top zijn: denk aan Stellan Skarsgård en Colin Firth die losgaan op ‘Dancing Queen’ en de manier waarop Pierce ‘007’ Brosnan terugkomt op de storm aan kritiek die hij kreeg op zijn vocale prestatie in het eerste deel.
De stap terug in de tijd is voor het verhaal dus vrij hinderlijk, maar heeft één ijzersterk wapen in handen: Lily James (die eerder al indruk maakte in films als ‘Baby Driver’ en ‘The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society’). James is zó charismatisch en acteert zo aanstekelijk, dat de rest van de jonge cast geen schijn van kans heeft in haar bijzijn. En hoewel de gezongen stukken zeker even in de studio zijn opgeknapt, blijkt James ook vocaal meer dan haar mannetje te staan. James is de absolute ster van deze film en is hiermee een waardig ‘vervanger’ van Meryl Streep. Kortom: een actrice om echt in de gaten te gaan houden.
Grote vraag waar veel fans mee worstelden voor ‘Here We Go Again’ was wat de rol van Meryl Streep precies zou zijn in dit deel. Het antwoord wordt hier niet verklapt, maar de makers kiezen voor een gedurfde (en misschien wel onnodige) twist. Het zit het plezier echter nauwelijks in de weg. Met wervelend gefilmde liedjes, de immer bitterzoete maar aanstekelijke muziek van Abba en veel acteerplezier doet ‘Mamma Mia: Here We Go Again’ alles waar de fans op konden hopen bij een vervolg. Hoogdravend is het zeker niet en als je je gaat ergeren aan de vele clichés en de bitterzoete toon kun je de film beter mijden. Als je Cher een duet wilt zien zingen met Andy Garcia (ja, die lopen ook nog rond in dit vervolg) en vooral schaamteloos plezier wilt beleven, dan is deze zomerfilm alles wat je nodig hebt voor twee uur pretentieloos vermaak. In cynische tijden is een film als ‘Mamma Mia! Here We Go Again’ het ultieme escapisme: onweerstaanbare onzin die eigenlijk niemand kwaad doet.
Alex Mazereeuw
Waardering: 3
Bioscooprelease: 19 juli 2018
Digital Download-release: 21 november 2018
DVD-, Blu-ray, 4K UHD-release: 21 november 2018