Niets bijzonders (1961)

Regie: Paul Verhoeven | 9 minuten | korte film | Acteurs: Marina Schaper, Jan van Mastrigt

Het ligt voor de hand om de titel in de beoordeling van de film te integreren, maar het is wat veel om te beweren dat dit tweede filmpje van Verhoeven – afgezien van het zeer korte ‘Kopjes Koffie’, uit ’59 – niets bijzonders is. Het is gewoon een aardige stijloefening geworden, met een verhaaltje dat weinig om het lijf heeft. Studiegenoot en scenarioschrijver Jan van Mastrigt, die ook Verhoevens vorige film ‘Één Hagedis Teveel’ neerpende, speelt de hoofdrol in dit Nouvelle Vague-achtige filmpje over een man die zich op een avond tussen de mensen begeeft en over zijn eigen relatie nadenkt, waarbij hij zichzelf met zijn vriendin ziet zitten aan een tafeltje, en daarnaast gecharmeerd blijkt van een “zeldzame schoonheid” in het café, die hij ten dans besluit te vragen.

Van Mastrigt is inderdaad, zoals Verhoeven op de dvd zelf opmerkt, fotogeniek en weet de kijker goed bij de hand te nemen met zijn contemplatieve blik, wat belangrijk is omdat hij in praktisch elk shot voorkomt en de kijker met zijn verhaal moet zien te boeien. En dit verhaal is niet veel meer dan wat korte opmerkingen, rechtstreeks aan het publiek gericht. We zien de man over straat lopen, naar wat foto’s van filmsterren wijzen met vragen als: “Houd u ook zo van Doris Day?”. Het interessantste moment, qua inhoud, vindt plaats wanneer hij praat over wat er zou gebeuren als je jezelf intiem zou zien zijn met je vriendin, waarna we dit ook daadwerkelijk in het café zien gebeuren. Hij heeft het voortdurend over de goede relatie die hij met zijn vriendin heeft, wat bijna een soort overbevestiging is, tegen beter weten in.

Het blijft allemaal leuk door van Mastrigts luchtige manier van praten en quasi-nonchalante intonatie, en de, net als in ‘Één Hagedis Teveel’, doeltreffend ingezette jazz-muziek. De cameravoering verraadt, zoals vermeld, Nouvelle Vague invloeden, met name van het iconische ‘A Bout de Souffle’. De camera is beweeglijk, meelopend en manoeuvrerend met de hoofdpersoon, met af en toe wat snelle draaiingen, bijvoorbeeld wanneer er shots van de vriendin en de mooie vrouw flitsend op elkaar volgen. Al met al een plezierige opvolger op Verhoevens “hagedis”.

Bart Rietvink