Nowhere in Europe-Kein Ort (2009)
Regie: Kerstin Nickig | 98 minuten | documentaire
In de tijd van de PVV en de verharding van de samenleving worden vluchtelingen vooral als een probleem gezien en als een last voor onze samenleving. Er wordt weinig rekening meer gehouden met de vluchtelingen zelf, de onzekerheid waarin zij elke dag leven en de gruwelen waardoor zij gevlucht zijn uit hun land van herkomst. Dat het geen keuze is om te vluchten, maar een noodzaak. ‘Nowhere in Europe’ laat zien wat voor soort mensen de vluchtelingencentra binnen Europa bevolken en hoe het is om te leven in de onzekerheid die hoort bij het vluchtelingenbestaan.
Door de oorlogen in Irak en Afghanistan en nog recenter de toestanden in Egypte en Libië, ligt de situatie in Oost Europa niet zo vers meer in het geheugen. Nog niet zo lang geleden werden we echter dagelijks in het nieuws bijgepraat over de toestand in Tsjetsjenië waar een heftige oorlog woedde tussen het Russische leger en Tsjetsjeense opstandelingen. De hoofdpersonen uit ‘Nowhere in Europe’ zijn gevlucht uit dit door oorlog verscheurde land en proberen hun leven op de rit te krijgen in een land waar zij mogelijk niet zullen kunnen blijven. Zij vertellen waarom zij hebben moeten vluchten uit hun vaderland en laten zien hoe het is om elke dag in onzekerheid te leven. Deze vluchtelingen leiden ondanks dat zij niet meer in de oorlog leven nog steeds een keihard bestaan waarin zij nog steeds elke dag moeten vechten voor hun gezin.
‘Nowhere in Europe’ is een interessante, maar ook een vrij taaie documentaire. Dat komt voor een deel door de zware onderwerpkeuze, maar ook omdat het tempo van de film vrij laag is, waardoor hij langer aanvoelt dan de anderhalf uur dat hij duurt. Het valt daarbij ook niet mee om naar mensen te kijken die duidelijk zijn beschadigd door de oorlog en daardoor nauwelijks meer in staat te lijken te zijn om te lachen. Hierdoor is het wel een film voor een klein publiek geworden. De fervente documentairekijker zal hem kunnen waarderen,maar voor de gemiddelde kijker is het toch wel erg zware kost.
Sylvia Bakker