One-Eyed Monster (2008)
Regie: Adam Fields | 84 minuten | horror, komedie, science fiction | Acteurs: Amber Benson, Jason Graham, Charles Napier, Jeff Denton, Caleb Mayo, Bart Fletcher, Jenny Guy, Veronica Hart, Johnny Lee, Carmen Hart, Frank Noel, Ron Jeremy
Sommige ideeën voor films klinken zo vergezocht en grappig, dat het resultaat alleen maar tegen kan vallen. Iets wat voor ‘One-Eyed Monster’ ook zeker opgaat. Want zeg nou zelf, een op seks beluste alien die bezit neemt van de penis van pornoster Ron Jeremy en vervolgens routinematig de crew begint uit te moorden – dat kan toch alleen maar op papier leuk zijn? Tegen alle verwachtingen in worden de beloften ditmaal echter ingelost. ‘One-Eyed Monster’ is een bijzonder droogkomische film die niet misstaat in de collectie van elke liefhebber van licht excentrieke films.
Het verhaal heeft weinig meer om het lijf dan in de inleiding geschetst. Met als extra inlijsting dat de crew voor hun film is neergestreken in een verlaten berggebied, waar juist een hevige sneeuwstorm gaat woeden, zodat ze zijn afgesloten van de buitenwereld. Hierdoor krijgt Ron Jeremy’s piemel mooi de gelegenheid om de pornosterren en hun entourage een voor een uit te schakelen. Dit alles volgens de regels van het horrorgenre, waar overigens heerlijk de draak mee wordt gestoken. De makers zijn zichtbaar bekend met alle genreconventies, en elke keuze om ze al dan toe te passen lijkt volkomen bewust gemaakt te zijn.
Wat de film verder sterk maakt, is dat de humor afwisselend subtiel en over-the-top is. Door deze mengeling van stijlen is het geheel interessanter. Het geeft de prent iets onvoorspelbaars. Het ene moment lijkt er gerefereerd te worden aan de ludieke horror van een film als ‘Re-Animator’ (Bart Fletchers Lance lijkt zelfs qua mimiek op Jeffrey Combs’ Herbert West), dan weer zijn de grappen en acteerstijl uiterst subtiel. Vooral Jason Graham als lichtman Jonah en vedette Charles Napier als de oorlogsveteraan Mohtz zijn erg sterk met hun uitgestreken koppen. Het is knap hoe de film tot het einde toe deze twee stijlen weet te combineren.
Er zijn genoeg valkuilen waardoor het een ontzettend flauwe spoof had kunnen worden, maar ‘One-Eyed Monster’ weet ze vrijwel allemaal te omzeilen. De grappen zijn slechts sporadisch wat aan de obligate kant, en zelfs dan komen ze doorgaans nog volstrekt zelfbewust over. Het is dit zelfbewustzijn, van de acteurs en van het script, dat de film uitzonderlijk de moeite waard maakt. De goedkope productie maakt dan niet meer uit. Dikke kans dat zelfs daarin bewuste keuzes zijn gemaakt (zoals het matras dat praktisch zichtbaar is onder de bult nepsneeuw die iemands val moet breken).
Genrefans kunnen hun hart ophalen aan de scherpe flauwe humor en het ludieke script. Een mooie bonus is de grappenmakerij over de porno-industrie, met als kopstuk een heerlijk cynische Ron Jeremy. Of ook de argeloze kijker wat met de film kan is, zoals gebruikelijk wanneer het om een nichefilm gaat, echter zeer de vraag. In zijn soort is ‘One-Eyed Monster’ verfrissend en uiterst geslaagd. Maar daarmee is hij per definitie niet geschikt voor het grote publiek.
Wouter de Boer