Parasite – Gisaengchung (2019)

Recensie Parasite CinemagazineRegie: Bong Joon-ho | 131 minuten | komedie, drama | Acteurs: Kang-ho Song, Sun-kyun Lee, Yeo-jeong Jo, Woo-sik Choi, So-dam Park, Jeong-eun Lee, Hye-jin Jang, Ji-hye Lee, Ji-so Jung, Myeong-hoon Park, Seo-joon Park, Keun-rok Park

De WiFi van de bovenbuurvrouw heeft een nieuw wachtwoord. Na jaren geparasiteerd te hebben op haar internet, is het voor het gezin Kim in één klap uit met de gratis internetpret. Ze houden de eindjes enigszins bij elkaar door pizzadozen te vouwen. Maar een vetpot is het zeker niet. Buiten plast een dronken man regelmatig tegen de gevel. Met een paleisje heeft het weinig te maken, maar het gezin houdt dapper stand.

In Bong Joon-Ho’s ‘Parasite’ ontmoeten we het vierkoppige gezin Park als een stel verschoppelingen aan de onderkant van de Zuid-Koreaanse samenleving. De ouders hebben nauwelijks werk, de kinderen gaan niet naar school, en dan wordt hun WiFi ook nog afgepakt. Totdat een vriend van zoon Ki-Woo zich meldt. Hij vertrekt een paar maanden naar het buitenland en zoekt iemand die zijn bijlessen Engels voor een pubermeisje over kan nemen. Bijkomend voordeel is dat ze een kind van zeer welgestelde ouders is.

Zodra Kim Ki-Woo binnen is bij deze familie Park, ziet hij daarom plots een schat aan mogelijkheden in de extreem luxe (en beveiligde) villa. Is die bijdehante serveerster onderhand niet aan vervanging toe? En is de net iets te charmante chauffeur wel helemaal koosjer? Gelukkig heeft Ki-Woo wat alternatieven voor de familie Park in zijn directe omgeving, zonder dat het rijke gezin ook maar een idee heeft van hun achtergrond of familiebanden.

Een klassieke invasion thriller, zou je zeggen, maar ‘Parasite’ is veel te rijk om in zo’n hokje gepropt te worden. Sterker nog: je kunt strooien met labels als ‘Hitchcockiaanse thriller’; ‘satirische horror’ of ‘geestige tragikomedie’: het zou de Gouden Palm-winnaar en zijn geestelijk vader waarschijnlijk alleen maar onnodig tekort doen. Sowieso is het bijna ondoenlijk om de genialiteit van de film hier in deze korte bewoordingen samen te vatten. Of het nu om de meesterlijke cinematografie, indringende acteerprestaties of waanzinnige art direction gaat: ‘Parasite’ kleurt alle vakjes tot in de meest ondoordringbare hoekjes vol.

Bovendien is ‘Parasite’ een zeldzaam geslaagde cocktail van maatschappijkritische arthouse met onvervalst blockbustervermaak. Al moet hierbij gezegd dat dit in het eerdere werk van Bong ook al het geval was, denk bijvoorbeeld maar aan zijn maatschappijkritische blockbuster ‘Snowpiercer’ (2013), waar een trein symbool stond voor de verscheurde klassensamenleving.

Dat die aanklacht tegen het kapitalisme ook in ‘Parasite’ centraal staat, mag geen verrassing heten. Bong Joon-Ho windt er ook geen doekjes om: je moet wel een erg slechte verstaander zijn om de boodschap van de film te missen. Het wil overigens geenszins zeggen dat de film ook maar een moment karikaturaal of zwart-wit wordt. De hoofdpersonages zijn allesbehalve helden: de grijstinten trekken telkens aan het langste eind.

Meer zeggen over de plot of interpretaties van ‘Parasite’ zou eigenlijk zonde zijn. Dit is een film die je zonder al teveel voorkennis moet consumeren. Of je het nu als een home invasion-horror beschouwt, als meeslepende thriller of als inktzwarte komedie: uiteindelijk valt er in de finale nog maar bar weinig te lachen. Maar Bong Joon-Ho heeft al zijn pijlen dan allang raak geschoten. Een onbetwist (visueel) meesterwerk dat vermaakt, ontroert en ontregelt : ‘Parasite’ is zonder twijfel het filmhoogtepunt van 2019.

Alex Mazereeuw

Waardering: 5

Bioscooprelease: 28 november 2019
Bioscooprelease: 13 februari 2020 (re-release in black & white)
DVD-release: 12 maart 2020
Blu-ray-release: 19 maart 2020