Riverworld (2010)

Regie: Stuart Gillard | 180 minuten | science fiction | Acteurs: Tahmoh Penikett, Mark Deklin, Peter Wingfield, Jeananne Goossen, Alan Cumming, Laura Vandervoort, Chiara Zanni, Romina D’Ugo, Matty Finochio, Kwesi Ameyaw, Meg Roe, Arnold Pinnock, Bruce Ramsay, Thea Gill, Matthew MacCaull

Het leven na de dood en het einde der tijden. Twee thema’s die de mensheid al eeuwenlang bezig houden. In ‘Riverworld’ doet men ook een duit in het thematische zakje, maar komt men op de proppen met een geheel andere kijk op het hiernamaals. Niet de hemel of de hel, maar een andere planeet is de bestemming na het overlijden!

In ‘Riverworld’ ontwaken de hoofdpersonen op een vreemde planeet, welke tien keer zo groot is als de aarde en waar een schijnbaar eindeloze rivier doorheen stroomt. Dat is echter nog niet het meest vreemde, want er lopen bovendien tal van historische figuren op rondt: de Spaanse veroveraar Pizarro bijvoorbeeld, maar ook de Amerikaanse schrijver Mark Twain. Dat deze co-existentie niet altijd even harmonieus verloopt, kun je natuurlijk op je vingers uittellen en het duurt niet lang voordat hoofdrolspeler Matthew (die dan weer geen enkele historische relevantie heeft) tussen twee vuren komt te staan en gedwongen wordt partij te kiezen in een conflict waar hij maar weinig van begrijpt. En dat terwijl de arme Matthew alleen maar zijn bij dezelfde bomaanslag overleden vriendinnetje Jessie terug wil vinden. Alsof dat allemaal nog niet lastig genoeg is, worden de mensen op deze planeet ook nog eens gade geslagen door mysterieuze blauwe aliens, welke zo hun eigen plannen lijken te hebben voor de bevolking van ‘Riverworld’.

Genoeg ingrediënten dus om een boeiend verhaal mee te vertellen en hier zijn de schrijvers ruimschoots in geslaagd. Toegegeven, ze konden zich baseren op de originele ‘Riverworld’ boeken van Philip Jose Farmer, maar alsnog is er hier sprake van een goede selectie uit het werk dat drie decennia omvat. In de drie uur die deze productie duurt vindt er genoeg ontwikkeling plaats om het verhaal interessant te houden, terwijl er genoeg mysterie wordt behouden om onvoorspelbaar te blijven. Het feit dat ondergetekende na drie uur ‘Riverworld’ baalde dat het was afgelopen is wat dat betreft veelzeggend.

Waar dit boeiende verhaal echter wel onder te lijden heeft, is het feit dat het hier een televisieproductie betreft. Dat betekent in de praktijk toch vaak dat er gewerkt moet worden met beperkte middelen en dat is aan ‘Riverworld’ af te zien. Zo zijn de acteurs prima, maar ook niet meer dan dat. De rollen die zij hebben gekregen zijn niet diepgaand, maar tegelijkertijd duikt niemand vol overgave in het typetje dat zij moeten spelen. Ook heeft men goed gebruik gemaakt van de natuurlandschappen van Canada om vorm te geven aan de omgeving van ‘Riverworld’, maar ontbreekt een stukje fantasie om er echt een eigen wereld van te maken. Ten slotte zijn ook de kostuums niet bijster overtuigend en dat is in een productie waarin historische karakters figureren toch wel een gemis. Het zijn slechts enkele voorbeelden van de zesjesmentaliteit waar de gehele productie onder lijdt en dat is gezien het verhaal toch zonde.

Een krap budget, acteurs die hun carrière hebben opgebouwd met kleine rolletjes in tv-series en een wat knullig production design gooien een beetje roet in het eten. Daar staat echter tegenover dat ‘Riverworld’ een verhaal biedt dat desondanks erg verslavend blijkt, waardoor je toch geneigd bent deze tekortkomingen over het hoofd te zien. De zesjesmentaliteit wordt echter niet beloond: drie-en-een-halve ster en dus een zeven.

Sander Colin