Romulus, My Father (2007)

Regie: Richard Roxburgh | 104 minuten | drama, biografie | Acteurs: Eric Bana, Franka Potente, Marton Csokas, Kodi Smith-McPhee, Russell Dykstra, Jacek Koman, Alethea McGrath, Terry Norris, Esme Melville

Voor elk kind breekt het moment aan dat je met je ouders wisselt van plek en degene wordt die zorgt in plaats dat je degene bent die verzorgd wordt. Bij sommige kinderen ligt dat moment al in hun vroegste jeugd waarbij ze dingen krijgen te verstouwen waar zelfs volwassenen vaak geen raad mee weten. Om te kunnen overleven rest ze weinig anders dan die traumatische gebeurtenissen zoveel mogelijk als vanzelfsprekend te accepteren. Het is mooi om te zien hoe groot de veerkracht is van iemand als Raimond Gaita en hoe hij met begrip terug kijkt op zijn bepaald ongebruikelijke jeugd.

De jonge Raimond heeft op zijn manier leren omgaan met de situatie thuis. Het merendeel van de tijd woont hij op een boerderij in een verlaten streek op het Australische platteland met zijn vader die hem liefdevol opvoedt. Met regelmatige tussenpozen staat zijn moeder weer op de stoep en even zo vaak is ze na kortere of langere tijd weer verdwenen. Raimond accepteert het als vanzelfsprekend dat Christina een tijdje bij hen leeft, geniet van de goede momenten en hoewel hij er verdrietig van wordt, accepteert hij het ook dat ze het al snel benauwd krijgt en weer op zoek gaat naar een nieuwe minnaar.

Wat Christina ook doet, Romulus wil niet van haar scheiden. Hij houdt zoveel van haar dat hij haar vreemdgaan op de koop toeneemt, zelfs als ze in Melbourne gaat samenwonen met Mitru, een van zijn beste vrienden. Romulus is zo zachtaardig dat hij ook niet kwaad kan blijven op zijn vriend en probeert voor een voor iedereen acceptabele manier te vinden om de twee gezinnen op goede voet te laten verkeren.

Na de geboorte van hun dochtertje loopt het mis tussen Christina en Mitru en de korte tijd die Raimond bij hen in Melbourne woont, moet hij de zorg voor zijn halfzusje op zich nemen waarna hij weer terugkeert naar de boerderij van Romulus. Op een dag staat Christina weer bij Romulus en Raimond op de stoep met een fraai blauw oog en in eerste instantie lijkt alles goed te komen, maar dan laten de volwassenen het de een na de ander afweten en staat de jonge Raimond er helemaal alleen voor.

De gedempte kleuren en de beelden van het uitgestrekte landschap zijn werkelijk prachtig. Nu eens een keertje niet fraaie plaatjes zonder duidelijke functie, maar het verlaten landschap is een van de hoofdrolspelers en krijgt alle ruimte om te schitteren. Niet dat de andere vertolkers het laten afweten. Eindelijk speelt Eric Bana eens een keer evenwichtig en intrigerend in plaats van te vertrouwen op zijn ‘good looks’ en iets wat voor intens kijken en dus dramatisch meeslepend moet doorgaan. Ook de andere rollen zijn erg fraai gespeeld en vooral de jonge Kodi Smith-McPhee schittert door een kinderlijke onschuld gepaard aan een wereldwijsheid die zijn leeftijd ver overstijgt.

Subtiel komt aan de orde het leven van hardwerkende immigranten en hoe mensen in het nieuwe vaderland de vriendschaps- en familiebanden uit het oude land handhaven, een soort veilige haven in een vreemde omgeving. En ook natuurlijk de hoop van elke immigrant dat je kinderen het beter krijgen dan jij. Als Romulus Raimond aflevert bij zijn keurige kostschool, moet hij glimlachen als hij zijn zoon in een net pak op weg ziet gaan naar een nieuw leven. Raimond begrijpt de glimlach van zijn vader niet, maar het is gewoon de trotse lach van een vader die met hard werken de toekomst van zijn zoon veilig heeft weten te stellen en geniet van het moment waarop hij dat tastbaar ziet worden.

Een prachtige en ontroerende film en een voorbeeld voor alle ouders hoe het vooral niet moet als ze hun kinderen een beschutte en fijne jeugd willen geven en een geruststelling voor alle opgroeiende kinderen dat je uit elke moeilijk situatie een uitweg kunt vinden als je maar niet bang bent.

Diana Tjin-A Cheong