Shottas (2002)
Regie: Cess Silvera | 94 minuten | actie, drama, misdaad | Acteurs: Ky-Mani Marley, Spragga Benz, Paul Campbell, Wyclef Jean, Louie Rankin, Screechie Bop, Lennox Lewis, San San, Jabba, Assassin, Beast, Fabien Dominique, J.R. Silvera, Carlton Grant jr.
In 2002 wordt op het filmfestival in Toronto ‘Shottas’ gepresenteerd als grove en ruige Jamaicaanse gangsterfilm. De term shottas is afgeleid van het Amerikaanse woord shot-caller. De benaming shot-caller is bedacht door de Amerikaanse politie. Het staat voor de persoon die de lakens uitdeelt binnen een criminele organisatie. De film toont de rise and fall van twee jonge Jamaicaanse jongens, die uit een uitzichtloze sociale positie proberen te geraken en het criminele pad op gaan omdat dit in hun ogen de snelste weg naar rijkdom is.
Gezien het onderwerp van de film wordt ‘Shottas’ vaak vergeleken met ‘Scarface’. Daarmee houdt dan ook meteen de vergelijking op. ‘Scarface’ steekt op alle fronten met kop en schouders boven ‘Shottas’ uit. De makers hebben geen energie gestoken in een fatsoenlijke verhaallijn, dialogen en karakterontwikkelingen. De hoofdrollen (van Biggs en Wayne) worden vertolkt door twee muzikanten, Ky-Mani Marley (inderdaad, de zoon van wijlen Bob Marley) en Spragga Benz, die dusdanig acteren dat het de kijker volledig onverschillig laat wat er met hun personages gebeurt. De personages zijn ééndimensionaal en stereotype. Een goed voorbeeld van deze ééndimensionaliteit is, dat Wayne na de dood van de broer direct wraak wil nemen. Hij uit geen andere emotie. Ook de aanwezigheid van de psycho sidekick Mad Max (Paul Campbell) kan er niet voor zorgen dat de aandacht van de kijker niet afdwaalt. Zijn motieven voor het achterlaten van in bloed geschreven getallen bij de crime scene komen niet uit de verf, anders dan dat het de kijker moet doen geloven dat hij niet helemaal spoort (maar dat was ook wel duidelijk getuige de scène waarin hij een sigaret rookt die in de afgehakte hand van zijn zojuist gemaakte slachtoffer zit). Daarentegen komt het authentieke Jamaicaanse taalgebruik de film wel weer ten goede.
De hippe montage en het in overvloed rondvliegen van munitie moet de filmliefhebber wakker houden, maar dit lukt nauwelijks. Wat in positieve zin opvalt is de goed gekozen reggae soundtrack, waaraan Wyclef Jean een grote bijdrage heeft geleverd. Zijn positieve inbreng aan ‘Shottas’ weet hij zelf ook weer teniet te doen door ook nog te willen acteren in de film. Dit had hij maar beter achterwege kunnen laten, zijn rol als Miami-gangster laat geen indruk achter. ‘Shottas’ is een er één van dertien uit een dozijn. Geen shot-caller, maar een film die je na het zien gauw zult vergeten.
Lodi Meijer