Skinwalkers (2006)

Regie: James Isaac | 89 minuten | actie, horror | Acteurs: Jason Behr, Elias Koteas, Rhona Mitra, Natassia Malthe, Kim Coates, Sarah Carter, Tom Jackson, Matthew Knight, Rogue Johnston, Barbara Gordon, Shawn Roberts, Lyriq Bent, Christine Brubaker, Roman Podhora, Wayne Ward, Scott Anderson, Caroline Mangosing, Ramona Pringle, Everton Lawrence, Pat Quas, James Kirchner, Jessica Huras, Matt Hopkins, Jasmin Geljo, Charmaine Hamp, David Sparrow, Carl Marotte, Todd Schroeder, Tig Fong, L.J. Vasilantonakis, Wayne Donwer, Derek Kealey, Wendy Crewson, Wesley French, Julian Richings    

Weerwolven… harige schepsels van de volle maan die in menig horrorfilm de liefhebbers de nodige vermakelijke uurtjes hebben bezorgd. Het begin van deze film is wat dat betreft veelbelovend genoeg. Er wordt melding gemaakt van twee groepen weerwolven. Een van de groepen ervaart zijn weerwolfbestaan als een vloek maar de andere groep beschouwt het juist als een zegen. Voor beide groepen reden genoeg dus om zowel in mensen- als wolvengedaante op meedogenloze wijze de strijd met elkaar aan te binden.

Direct daarna wordt er verder gegaan met een snelle achtervolgingsscène die zich in de bossen afspeelt. Ook de daaropvolgende taferelen kenmerken zich door een voortvarend tempo. Al gauw vallen er ook wat verschillen op ten opzichte van andere, meer traditionele weerwolffilms. Een oude Navajo-legende? Een twaalfjarige jongen in wiens bloed de oplossing voor de weerwolfvloek aanwezig is? Twee groepen weerwolven die hierom de strijd met elkaar aanbinden? De volle maan die in samenhang daarmee steeds roder wordt? De uitgangspunten in dit verhaal getuigen wel van de nodige originele ideeën, maar ook vallen al snel de nodige twijfelachtigheden in de verschillende ontwikkelingen op. Ook in creatief opzicht had het een en ander beter uitgewerkt kunnen worden, want nadat de doelstellingen en de werkwijzen van beide groepen weerwolven bekend zijn geworden is een groot deel van het verdere verhaal al bij voorbaat in te vullen. Ook komen sommige situaties onlogisch en overtrokken over. En wel in een zodanige mate dat het hechten aan de geloofwaardigheid van de ontwikkelingen in deze film, ook binnen de regels van het weerwolfgenre, al snel op een laag pitje kan worden gezet.

Aangaande het verhaal in ‘Skinwalkers’ geldt dat het in zijn totaliteit niet het sterkste weerwolfverhaal ooit is. Integendeel, de dunne en weinig ter zake doende verhaallijnen zijn niet veel meer dan een excuus om een klopjacht op een groep weerwolven te laten ontketenen en de daarmee gepaard gaande actie mogelijk te maken. Uit de taferelen die zich als gevolg daarvan afspelen blijkt dat deze ‘Skinwalkers’ in hoofdzaak een actiefilm is. Actie, vaart en spanning staan in deze productie duidelijk voorop, en regisseur James Isaac gooit er tal van ontwikkelingen tegenaan om dat te bereiken. Al dan niet massale schietpartijen met het meest uiteenlopende wapentuig, knokpartijen, hak- en steekwerk, explosies, aan de lopende band vallende slachtoffers… het komt gedurende de gehele speelduur voorbij en wel in zo’n ruime mate dat verveling er niet bij is. Ook wordt er in tal van scènes een geslaagde spanningsopbouw gerealiseerd. Wat dat betreft is de opzet van regisseur Isaac in elk geval meer dan geslaagd te noemen.

Daarnaast wordt er ook wat horror ingebouwd. Wat hier echter vooral aan opvalt is dat het weerwolfgehalte in dit verhaal naar de achtergrond verdwijnt en een kleinere rol speelt dan wellicht verwacht zou worden. Er had meer horror in deze productie gezeten dan er aan bod komt. De optredende weerwolfperikelen vormen nu hooguit een soort subplot temidden van alle losbarstende actie. Temeer daar datgene wat zich aandient niet bepaald overeenkomt met meer traditionele elementen in tal van weerwolffilms. Er zijn geen gouden kogels nodig om met weerwolven af te rekenen, er vinden geen indrukwekkende transformaties bij volle maan plaats, er is geen nachtelijk verontrustend wolvengehuil in de verte te horen… Van wat er wel voorbijkomt in de vorm van gevechten in weerwolfgedaantes en de speciale effecten wanneer de nodige weerwolftrekjes zich bij deze en gene openbaren kan gezegd worden dat het geslaagd genoeg is weergegeven. Het wordt echter wel gepresenteerd op een manier waaruit blijkt dat deze ‘Skinwalkers’ voor wat betreft weerwolf-mythologie zijn eigen regels bepaalt, tot en met het tonen van weerwolfogen en weerwolftanden op klaarlichte dag aan toe. Het is raadzaam dus om deze film niet te bekijken met al te traditionele weerwolfverwachtingen.

Het acteerwerk is van wisselende kwaliteit en komt nogal eens overtrokken over. Vooral van een paar van de ‘bad guys’, de ‘slechte’ weerwolven die niet willen dat er een eind komt aan hun weerwolfbestaan. Hun gedrag wordt herhaaldelijk tegen het karikaturale aan in beeld gebracht. Ze zijn daardoor te vaak niet echt serieus te nemen, net als tal van andere gedragingen die in beeld worden gebracht. Wel past in het in de overtrokkenheid die ook in meerdere situaties in deze film aanwezig is, en is er daardoor ook wel de nodige humor in te onderkennen. Betrokkenheid zal bij de personages, ook bij de good guys, overigens relatief gering zijn. De kijker valt vanaf de start van de film midden in het verhaal en er wordt weinig tijd gegund om de karakters te leren kennen. Niet dat het van echt belang is. Voor zowel de goede als de slechte weerwolven geldt dat ze ondergeschikt worden gemaakt aan de actie in dit verhaal. Daarbinnen zijn ze voor het grootste deel inwisselbaar, getuige ook het grote aantal van de good guys dat zonder mankeren het loodje legt in de zoveelste losbarstende schietpartij.

Het bovenstaande maakt deze ‘Skinwalkers’ tot een actiefilm met kenmerken van verschillende genres. Voor de verstokte weerwolffans is de mate van aanwezige horror wellicht ietwat teleurstellend door de mate waarin de optredende weerwolfpraktijken ondergesneeuwd raken. Voor de fans van actie echter, voor degenen die openstaan voor een mix van genres, en voor de kijkers die niet al teveel moeite hebben met de onlogischheden in dit verhaal heeft ‘Skinwalkers’ al met al genoeg entertainment te bieden.

Frans Buitendijk