Catacombs (2007)

Regie: Tomm Coker, David Elliot | 89 minuten | horror, thriller | Acteurs: Shannyn Sossamon, Pink, Emil Hostina, Sandi Dragoi, Mihai Stanescu, Cabral Ibacka, Radu Andrei Micu, Cain Manoli, DJ Kosta, Marcello Cobzarju, Marinela Chelaru, Catalin Rotaru, Tomm Coker, Conner Gebhart, Andrew Coker, Daniel Freedman, Ashleigh Rains, John Gloria

Opnieuw een horrorfilm uit de stal van filmstudio Lionsgate. En opnieuw niets nieuws aan de horizon. Vooraf aan ‘Catacombs’ denk je nog in te zijn voor een spannende anderhalf uur, als de tekst in beeld ons informeert dat ‘Parijs tweehonderd jaar geleden z’n doden nergens meer kwijt kon en er 7 miljoen overschotten naar een kalksteengroeve onder de stad werden verplaatst’. Een massagraf onder de hoofdstad van de romantiek dus, omgedoopt tot het ‘rijk der doden’. De neurotische Victoria (Shannyn Sossamon, ‘A Knight’s Tale’) wordt door haar losbollige zusje Carolyn (popster Pink, met blonde krullen) uitgenodigd naar Parijs af te reizen om daar te ontstressen en een feestje te bouwen. Victoria is nauwelijks geland of ze krijgt te horen dat ze die avond met haar zus en d’r Franse vriendenclub zal afdalen naar de eerdergenoemde catacomben van Parijs, om daar los te gaan op een illegale rave tussen miljoenen menselijke overblijfselen.

We zien de twee zussen nog even shoppen voor het feest, maar verder wordt er weinig aandacht besteed aan het uitdiepen van hun karakters en de onderlinge relatie. In plaats daarvan verplaatst het verhaal zich al snel naar het ondergrondse feestgedruis, waar Parijse jongeren uit hun dak gaan op gedateerd klinkende technomuziek.Victoria, Carolyn en hun Franse kompanen ploffen neer in de banken van een loungekamer nabij de rave om het drankje absint te nuttigen en spookverhalen te vertellen. Fransoos Jean Michele vertelt over een satanische sekte in de catacomben die een poging deed de antichrist te creëren door een kind groot te brengen met rauw vlees en hem een masker te geven gemaakt van de restanten van een geit. Dit monster zou tegenwoordig in het ondergrondse gangenstel rondwaren. En raadt eens wie Victoria en Carolyn tegen het lijf lopen als ze even later naar het feest teruglopen? Juist. Carolyn overleeft de ontmoeting met de ‘antichrist’ op het eerste oog niet en voor Victoria begint een ellenlang kat-en-muisspel.

Iets meer evenwicht in het script had de film vast een stuk interessanter gemaakt. Nu zijn we veroordeeld tot eindeloos gestaar naar een overstuurde, gillende jongedame die door een ondergronds doolhof rent. Keer op keer stuit ze op doodlopende paden en steeds maar weer werkt haar zaklamp niet mee en kijken we een tijdje naar een zwart scherm. Het grootste gedeelte van Victoria’s zwerftocht wordt ze niet eens door het gestalte met de geitenkop achterna gezeten. Ze is simpelweg op zoek naar een uitweg uit het ‘rijk der doden’. Het stelt je geduld danig op de proef, net als je vermogen om niet naar de afstandsbediening te grijpen en de fastforwardknop in te drukken.Onderweg stuit ze nog wel op Fransman Henri die net als haar ook verdwaald lijkt te zijn. Het vreemde en soms verdachte gedrag van dit figuur moet bij afwezigheid van de moordenaar voor wat spanning zorgen. Dit slaagt echter maar deels, omdat Henri niet bijster slim overkomt en bijna geen woord Engels spreekt. Shannyn Sossamon doet haar best om wat van haar rol te maken, maar een uur lang naar één persoon kijken die niet veel meer doet dan gillen en om hulp schreeuwen is niet bijster interessant.

Pink doet het in het begin van de film prima als het zusje met de arrogante houding, maar vliegt uit de bocht zodra er in de ontknoping iets meer van haar acteercapaciteiten gevraagd wordt. Het niveau van de dialogen zit dan ook niet mee. De zangeres kan voortaan beter wat kieskeuriger zijn met het uitzoeken van filmrollen, wil ze niet het risico lopen dat haar carrièremove al voordat deze goed en wel van de grond is gekomen wordt verbannen naar het ‘rijk der dode filmcarrières’. Het einde zal voor sommigen misschien als een verrassing komen, maar de oplettende kijker heeft tegen die tijd al een optelsom gemaakt van hints die deze wending eerder al weggaven.‘Catacombs’ bevat voor een hedendaagse horrorfilm weinig gore. De nadruk ligt op de beklemmende sfeer die Victoria’s zoektocht door de Parijse grotten moet oproepen. Passen vergelijkbare films als ‘Creep’ en ‘The Descent’ in jouw straatje, dan is ‘Catacombs’ geen slechte keuze voor een avondje horror.

Wouter Westerhof