Skyscraper (2018)
Regie: Rawson Marshall Thurber | 103 minuten | actie, misdaad | Acteurs: Dwayne Johnson, Neve Campbell, Pablo Schreiber, Noah Taylor, McKenna Roberts, Noah Cottrell, Kevin Rankin, Roland Møller, Byron Mann, Matt O’Leary, Hannah Quinlivan, Beatrice King, Tzi Ma, Chin Han, Paul McGillion, Kathy Wu, Adrian Holmes
Met superster Dwayne ‘The Rock’ Johnson in de hoofdrol lijkt iedere film een gegarandeerd succes te worden. De afgelopen drie jaar speelde de voormalig professioneel worstelaar in maar liefst zes films die elk meer dan 400 miljoen euro opbrachten, waarvan er twee de magische grens van een miljard overschreden; en er nog een dicht tegen die grens aan zit.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat films als ‘Skyscraper’ gemaakt worden; met een relatief kleine, minder bekende cast die de ster van Johnson zoveel mogelijk kunnen laten schitteren. Althans, zo lijkt het van tevoren op basis van de marketingcampagne. In werkelijkheid brengt ‘Skyscraper’ een prettige balans tussen de cast, met twee verrassend overtuigende jonge acteurs (Noah Cottrel en McKenna Roberts).
Deze twee weten hun doodsangsten prima op het publiek over te brengen, maar ook de onderlinge relatie met hun ouders is hartverwarmend. De chemie in het gezin is in grote mate aanwezig, wat de handelingen van Will Sawyer (Dwayne Johnson) zeer begrijpelijk maakt. Regisseur Rawson Thurber neemt in het begin de tijd om deze familieband goed neer te zetten, waar hij in het vervolg de vruchten van plukt.
Naast de familiebanden weet Thurber het verhaal in zijn geheel goed neer te zetten. Alle onderdelen worden van tevoren keurig opgezet, waardoor het verloop ervan logisch aanvoelt. Het eind van het verhaal is dan ook een nette afronding van verschillende elementen die stuk voor stuk vooraf geïntroduceerd zijn, iets wat in blockbusters de laatste jaren steeds zeldzamer lijkt te worden.
Het verhaal is dan wel redelijk overtuigend, maar een blockbuster valt of staat bij het spektakel. Van een film die zich afspeelt in een futuristische wolkenkrabber, mag natuurlijk verwacht worden dat de hoogte van dit gebouw realistisch wordt neergezet. Hierin slaagt ‘Skyscraper’ met vlag en wimpel. Shots waarin Will aan een hijskraan hangt, met het zicht van de kijker recht naar de grond, geven zelfs mensen zonder hoogtevrees bezwete handen. Ook de verschillende onderdelen van het immense gebouw worden vakkundig weergegeven. Zo gaat Will in het begin van de film met de lift langs alle verschillende verdiepingen, van waaruit de verschillende facetten van de wolkenkrabber stuk voor stuk de revue passeren. Daarbij is ieder stukje net zo futuristisch als realistisch geanimeerd.
Al met al is ‘Skyscraper’ dus een prima staaltje vakwerk, met een degelijk script en adembenemende visuele effecten. Na het bekijken van de film beklijft er echter ook de nare nasmaak van onoriginaliteit. Ieder onderdeel uit de film is al vele malen eerder uitgevoerd, en het geheel snakt naar originele invalshoeken. Helaas is pijnlijk duidelijk dat de makers van ‘Skyscraper’ niet heel erg de behoefte voelden om een nieuw, origineel verhaal te vertellen (hoewel dit de grootste Hollywood-film van het jaar is die niet gebaseerd is op een boek of franchise). Het geheel voelt aan als een gerecyclede mix van filmelementen die de kijker verder niets nieuws te bieden hebben. Dit is jammer, aangezien de uitvoering verder dus erg goed is.
Over het algemeen is ‘Skyscraper’ een vrijwel gegarandeerd kassucces. De film bevat alle elementen om Dwayne Johnsons zevende film in drie jaar te worden die boven de 400 miljoen dollar uitkomt. Allereerst natuurlijk dankzij het charisma van Johnson zelf, maar ook zit de film qua verhaal en spektakel goed in elkaar. Als de makers het hadden aangedurfd om de bekende blauwdruk voor blockbusters af en toe los te laten, had er een nog veel interessantere film uit kunnen komen. Desondanks is ‘Skyscraper’ een aanrader om op het witte doek te bekijken.
Teun van der Maas
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 12 juli 2018
DVD-, blu-ray (ook 3D) en 4K UHD-release: 14 november 2018