Strawberry Mansion (2021)

Recensie Strawberry Mansion CinemagazineRegie: Kentucker Audley, Albert Birney | 90 minuten | avontuur, drama, komedie, romantiek | Acteurs: Kentucker Audley, Penny Fuller, Grace Glowicki, Linas Phillips, Reed Birney, Constance Shulman, Albert Birney, Ephraim Birney, Kenny Brossoie

Weet jij nog wat je gedroomd hebt vannacht? Dikke kans dat je op zijn hoogst een paar flarden weet te herinneren, het hele ‘verhaal’ afspelen als je wakker bent is maar aan een beperkt aantal mensen voorbehouden. Zou het niet fascinerend zijn om je dromen op te kunnen nemen en ze terug te kijken? In ‘Strawberry Mansion’ van Kentucker Audley en Albert Birney bestaat die mogelijkheid. Sterker nog: het is verplicht. Waarom? De overheid heeft vastgelegd dat waar jij over droomt bepaalt hoeveel belasting je moet betalen. De prijskaartjes die eraan hangen lijken volledig willekeurig. Heb je een krap budget maar droom je over dure voorwerpen? Dan heb je pech…

Het jaar is 2035. James Preble (Kentucker Audley) is belastinginspecteur. Hij controleert de dromen van mensen om te kijken of hun belastingaangifte klopt. Het apparaat waarmee de dromen vastgelegd moeten worden, is in het laatste decennium met de tijd meegegaan. Er is echter een oude dame, Bella (Penny Fuller), die in een afgelegen Victoriaans huis (het huis waaraan de film zijn titel ontleent) woont die heel eigenwijs geen nieuwe apparatuur heeft aangeschaft. Haar dromen heeft ze vastgelegd op VHS-banden. Daardoor heeft Bella al jaren geen belasting betaald. Het is James’ taak om haar opgespaarde dromen na te gaan en te beoordelen wat er te halen valt.

Het contrast tussen Bella en James kon niet groter zijn. James is een saaie man, die weinig plezier uit het leven lijkt te halen en zijn werk erg serieus neemt. Er lijkt wel een grauw filter over hem geplaatst te zijn. Echter: zijn dromen spelen zich af in een roze omgeving, waarin elk voorwerp diezelfde roze kleur heeft. Bella daarentegen opent letterlijk haar deur én hart voor de belastinginspecteur, draagt kleurrijke kleding en heeft in de eerste scène een bizar en ingewikkeld technisch uitziend hoofddeksel op, met gekleurde en knipperende lampjes alsof ze een kerstboom is. Het duurt niet lang voor Bella’s openhartigheid én met name de Bella in haar vroegere dromen hun uitwerking op James hebben. Er vormt zich een band tussen de jonge Bella (gespeeld door Grace Glowicki) die zich in de dromen bewust lijkt te zijn van James’ aanwezigheid.

Hoewel de scènes afwisselend in het echte leven en in de droomwereld (zowel dromen die Bella al gehad heeft, als dromen die James nu heeft) afspelen en verwarring op de loer ligt, is het verhaal goed te volgen. Het is niet de bedoeling van de filmmakers om de kijker op het verkeerde been te zetten, maar eerder om ze te laten nadenken over het belang van fantasie en het recht om je gedachten voor jezelf te houden. Niet alles is gemeengoed. Er zit zo’n ijzersterk idee in het scenario dat je je bijna voor kunt stellen dat er na het zien van deze film multinationals onderzoek gaan doen of dit mogelijk is om in het echt te introduceren.

Wat verder opvalt aan deze fijne film is het production design. Ondanks dat de setting 2035 is, ziet de wereld er in ‘Strawberry Mansion’ niet uit zoals in soortgelijke futuristische vertellingen. Afgezien van de technische ontwikkelingen rondom het vastleggen van je dromen, zijn veel gebruiksvoorwerpen juist ouderwets of in ieder geval low-budget vormgegeven. Dat heeft een vervreemdend effect, maar het werkt uitstekend. Ook de special effects dragen daar aan bij.

‘Strawberry Mansion’ is een film met het hart op de juiste plaats. De creativiteit spat er vanaf. Niet alle onderdelen van het scenario zijn even goed uitgewerkt, maar het visuele aspect en de prettige karakters maken heel veel goed.

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 22 juli 2021