Street Fighter (1994)

Regie: Steven de Souza | 95 minuten | actie | Acteurs: Jean-Claude Van Damme, Raul Julia, Ming-Na, Damian Chapa, Kylie Minogue, Simon Callow, Roshan Seth, Wes Studi, Byron Mann, Grand L. Bush, Peter Navy Tuiasosopo, Jay Tavare, Andrew Bryniarski, Gregg Rainwater, Miguel A. Núñez Jr.

Gameverfilmingen behoren, op zijn zachtst gezegd, niet tot de meest geslaagde films uit de geschiedenis. ‘Mario Bros’ was een dieptepunt en ook ‘Double Dragon’ was verre van geniaal. Door de producten van de als slechtste regisseur van dit moment bekend staande filmmaker Uwe Boll kan de kijker echter misschien het een en ander relativeren. Zo is ‘Street Fighter’, uit 1994, in geen geval een goede film te noemen, maar er valt, met de juiste verwachtingen en insteek, toch best wel te genieten van deze bewerking van één van de populairste vechtspellen aller tijden, ‘Street Fighter II’.

De timing van de uitgave van de blu-ray van ‘Street Fighter’ is een goede. Vlak voordat de langverwachte HD-versie van ‘Street Fighter II’, getiteld ‘Street Fighter IV’ op de markt komt, verschijnt ook Steven de Souza’s originele filmbewerking in hoge definitie, om iedereen met een nostalgie naar het spel (of misschien zelfs de film), en in het bezit van een HD-ready of Full HD-scherm, enthousiast te maken. Ook de hongerig makende, minutenlange trailer van ‘Street Fighter IV’ staat op het blu-ray-schijfje. Voor de fans is dit waarschijnlijk al genoeg reden om de film aan te schaffen. “Is het niet de enige reden, dan?” zullen veel mensen waarschijnlijk denken. Maar nee, ondanks dat ‘Street Fighter’ weinig hoogstaand is en zelfs het gehalte aan actie enigszins te wensen overlaat, is deze film met de “Muscles from Brussels” Jean-Claude van Damme in de hoofdrol soms best te pruimen.

Er zijn een paar redenen waarom deze nietszeggende film soms toch de moeite waard is. Reden 1 is Raul Julia. Deze uitstekende karakter-acteur, die kort na het maken helaas is overleden, presteert hier misschien niet op het best van zijn kunnen – ook ziet hij er al wat zwakjes uit – maar zijn portret van schurk Bison is desalniettemin een geïnspireerde. Hij lijkt werkelijk in zijn “goede” zaak te geloven. Hij wil overal vrede brengen, maar wel zolang iedereen buigt naar zijn wil, en een goede burger wordt van zijn wereldstad(staat) Bisonopolis. Hij heeft een lekkere fanatieke blik, net als in het spel, en een mooi cynisme in zijn opmerkingen. Ook is het voor de fans van het spel aardig dat er dialoog uit het spel is overgenomen. Wanneer Guile en Bison hun langverwachte confrontatie hebben, spreekt deze laatste namelijk de voor gamers overbekende woorden “Anyone who opposes me, will be destroyed”. Een ander aanwezig element uit het spel is dat ieder personage exact de vechtstijl uit de game heeft overgenomen. Ook is bijna ieder personage uit het spel – zestien stuks – aanwezig in de film. Guile is te zien met zijn achterwaartse kick, Balrog met zijn krachtige stoten, Chun-Li met haar hoge trappen en slagen met achterkant van haar handen, Honda met zijn duizend-handen stoottechniek en duik richting tegenstander, Vega met zijn rollende klauw, en Ryu met zijn “Sho-Ryu-Ken” vuurbal. En natuurlijk vliegt Bison door elektriciteit geladen op zijn tegenstander af.

Ook is het grappig om te zien hoe de filmmakers hebben geprobeerd om ieder personage op een “logische” manier in het verhaal op te nemen. Dhalsim is een wetenschapper in dienst van Bison, Blanka is een gewoon mens op wie genetische experimenten zijn uitgevoerd, waardoor hij tot een soort monster verwordt, en Chun-Li is een journaliste. Het is niet allemaal even geloofwaardig, maar de makers hebben in ieder geval niet een aaneenschakeling van vechtscènes gemaakt. Afgezien van de aanwezige personages uit het spel heeft de film nu weinig meer met de game te maken – er is geen groot vechtsporttoernooi, en er wordt niet eens op straat gevochten, dus er is geen titelverklaring – maar voor de fan van de game is het al komisch genoeg om alle geliefde personages voorbij te zien komen. Vooral de ijdele Vega, die constant naar het publiek lacht en met ze flirt, is erg amusant.

Het is ergens jammer dat Ryu niet tot de hoofdpersoon van de film is gemaakt, aangezien hij dit toch wel is, of lijkt te zijn, van de game. Ook is er geen dramatische spanning tussen hem en Ken aanwezig, wat welkom was geweest. Niet dat de acteur een film had kunnen dragen, want hij heeft geen charisma of overwicht. Net als Van Damme, overigens, die niet overtuigend is als inspirerende leider Guile, en al helemaal niet als Amerikaanse militair. Nee, er is maar een handvol echt vermakelijke personages, en dit zijn Bison, Vega, en Zangief, de dommekracht die werkelijk gelooft dat Bison het beste met de wereld voor heeft.

Het is aardig dat er geprobeerd is een verhaal te maken dat niet slechts de vechtscènes aan elkaar probeert te schakelen, maar het heeft hier zo weinig om het lijf dat het gebrek aan gevechten juist storend is. Helemaal als de film ‘Street Fighter’ heet. En de personages blijven nauwelijks hangen omdat het er zoveel zijn dat er maar weinig vorm of persoonlijkheid krijgen. Nee, ‘Street Fighter’ is niet briljant, maar de fan van de game, en de liefhebber van pulp, zal zich nog best regelmatig kunnen vermaken.

Bart Rietvink

Waardering: 2

Bioscooprelease: 27 april 1995