Surf’s Up 2: WaveMania (2017)

Regie: Henry Yu | 81 minuten | animatie, familie, komedie, sport | Originele stemmencast: Jeremy Shada, Melissa Sturm, Diedrich Bader, Saraya-Jade Bevis, Mark Calaway, Declan Carter, John Cena, Michael Coulthard, Jon Heder, Paul Levesque, Zoe Lulu, Vince McMahon, James Patrick Stuart

Zo halverwege de ‘noughties’ – de jaren tussen 2000 en 2010 – waren pinguïns mateloos populair in filmland. Met ‘March of the Penguins’ (2005), ‘Madagascar’ (2005) en ‘Happy Feet’ (2006) verschenen kort na elkaar drie films met al dan niet geanimeerde pinguïns in de hoofdrollen. Zie dan nog maar eens op te vallen… Columbia Pictures kreeg het voor elkaar. Met ‘Surf’s Up’ (2007) kwam de studio op de proppen met een animatiefilm in ‘mockumentary’-stijl, over het eigenzinnige wereldje van surfdudes en –babes. Befaamde surfers als Kelly Slater en Rob Machado spraken de stemmen van hun getekende evenknieën in. De hoofdrollen waren echter weggelegd voor Shia LaBeouf, Zooey Deschanel en Jeff Bridges (wie anders zou de stem van de op leeftijd zijnde coole surfdude kunnen vertolken?). Alleen al het idee dat pinguïns het surfen zo ongeveer hebben uitgevonden, en de originele aanpak in documentairestijl, zorgde ervoor dat ‘Surf’s Up’ niet werd weggezet als de zoveelste animatiefilm met pinguïns in de hoofdrollen, maar de waardering van pers en publiek kreeg toebedeeld en zelfs een Oscarnominatie voor beste animatiefilm in de wacht sleepte.

Tien jaar later heeft ‘Surf’s Up’ een vervolg gekregen, getiteld ‘Surf’s Up 2: WaveMania’ (2017). Deze sequel kreeg geen bioscooprelease, maar werd direct op dvd uitgebracht. Vaak is dat een teken aan de wand. De sterren van de eerste film waren bijna allemaal – op Jon Heder en Diedrich Bader na – afgehaakt. Geen LaBeouf, geen Deschanel, geen Bridges en ook geen James Woods. Daar lever je me een partijtje star power in! LaBeouf werd vervangen door Jeremy Shada (wie?) en Deschanel door Melissa Sturm (…?). De star power moet in dit tweede deel komen van een bataljon sterren uit de WWE (World Wrestling Entertainment), het wereldje van de showworstelaars. John Cena, The Undertaker, Triple H, Paige en Mr. McMahon draven op om The Hang 5, een groep legendarische surfers die net zo van show houden als de WWE-supersterren, van stem te voorzien. Het moet dé attractie vormen voor ‘Surf’s Up 2’, maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat verreweg het grootste gedeelte van de jonge doelgroep van deze film – in elk geval aan deze zijde van de oceaan – geen idee heeft wie deze heren en dame zijn.

Hoe dan ook; deel twee gaat verder waar zijn voorganger ophield. Cody (Jeremy Shada) en Lani (Melissa Sturm) geven tegenwoordig surflessen aan kinderen. Wanneer Chicken Joe (Jon Heder) hun pad plots weer kruist, komen de herinneringen weer boven bij Cody. Zeker wanneer Joe vertelt hoe geweldig zijn leven is geworden nadat hij de grote surfwedstrijd won, fantaseert Cody over hoe het was geweest als híj had gewonnen – als hij niet zo nodig Joes leven had willen redden was dat ook gebeurd. Vlak voor Joe wil vertrekken voor een tour door Madagascar, bezoekt de wereldberoemde surfcrew The Hang 5 zijn eiland. Het gezelschap dankt zijn populariteit aan hun larger than life-persoonlijkheden en hun spectaculaire stunts. Ze zijn gekomen om mede te delen dat ze een nieuw teamlid zoeken omdat Mr. McMahon binnenkort met pensioen gaat, en Cody, Lani, Chicken Joe en Cody’s aartsrivaal Tank (Diedrich Bader) zijn de gegadigden. Om te laten zien wat ze in hun mars hebben, gaan ze met The Hang 5 op avontuur naar een mysterieus eiland waarvan het gerucht gaat dat de grootste golven ter wereld daar te vinden zijn. Eenmaal op het eiland, blijkt dat elk personage eerst zijn eigen angsten moet zien te overwinnen en dat teamwork uiteindelijk meer loont dan individuele prestaties.

Dat de WWE een flinke vinger in de pa had bij het maken van ‘Surf’s Up 2’, zal geen verrassing zijn. Maar het gaat veel verder dan dat: zonder inbreng van de showworstelfederatie was de film wellicht niet eens gemaakt. Volgens regisseur Henry Yu, die Ash Brannon en Chris Buck verving, vonden ze de film bij de WWE zo geinig, dat ze dolgraag deel wilden uitmaken van de sequel. “De film gaat over sport, net als de WWE. Dus we dachten dat het wel bij elkaar zou passen.” Zoals dat gaat met animatiesequels is het een haast onmogelijke klus om het creatieve succes van het origineel te evenaren – laat staan te overtreffen. ‘Surf’s Up 2’ begint al met een achterstand doordat van de oorspronkelijke cast slechts twee stemmen zijn overgebleven, en ook nog niet eens de meest bepalende. De vervangers komen niet in de buurt van Bridges en consorten. Het verhaal is bepaald niet origineel te noemen. Grootste manco is echter de mismatch tussen de surfwereld en de showworstelaars. Natuurlijk zijn er overeenkomsten – surfers zijn ook niet vies van een beetje show en spektakel – maar in de basis zijn de pure, relaxte surfers heel andere mensen dan de opgeklopte podiumbeesten van de WWE. Hoezeer de makers ook hun best hebben gedaan de twee werelden met elkaar te integreren, je kunt je niet aan de indruk onttrekken dat de WWE-sterren er puur om financiële reden bij zijn gehaald.

Het lot van een (animatie)sequel: waar de makers overal net een beetje méér van ingestopt hebben (meer spektakel, meer actie), is de effectiviteit in alle opzichten beduidend minder. Het verhaal spreekt minder aan, de glans is er van af, de grappen zijn minder en de nieuwe personages komen niet goed uit de verf. De animaties zijn degelijk, maar we zijn tegenwoordig verwend. Als je fan bent van de WWE, dan zijn de verwijzingen naar en catchfrases van de worstelaars, die in het verhaal verwerkt zijn, wellicht wel aardig. Ben je geen fan, dan valt er hoogstens wat te gniffelen.

Patricia Smagge

Waardering: 2

VOD-release: 22 maart 2017
DVD-release: 22 maart 2017