The Capote Tapes (2019)

Recensie The Capote Tapes CinemagazineRegie: Ebs Burnough | 99 minuten | documentaire, biografie

Truman Capote zei ooit eens “all writers are voyeurs”. Dit kun je ook zeggen van de filmliefhebber. En alsof ‘The Truman Capotes’ niet eerder vrijgegeven opnames zijn, biedt deze documentaire een intieme kijk op het leven van deze beruchte schrijver. Capote schreef onder andere het vermaarde non-fictie boek ‘In Cold Blood’ (1966) dat over een brute moord op een familie gaat. Het boek was toentertijd zeer controversieel en hij was diep teleurgesteld dat hij niet de Pulitzerprijs voor dit monnikenwerk ontving. Dit was typisch Capote. Hij nam met niets minder genoegen dan de hoogst haalbare eer, plus alle bijkomende aandacht.

‘The Capote Tapes’ verschaft in een hoog tempo veel informatie, de kijker vliegt van Capote’s jeugdjaren naar het einde van zijn leven in iets meer dan negentig minuten. Je krijgt veel beelden uit de oude doos te zien van amateuropnames uit de privésfeer tot zijn vele publieke optredens. De documentaire toont daarnaast de obligate praathoofden. Meestal zijn dit collega-schrijvers en vrienden van Capote die terugkijken op wat hem zo bijzonder maakte. Vrij standaard eigenlijk.

Indien je je al verdiept hebt in Capote’s werk, zijn de vele anekdotes dan ook weinig schokkend. Niettemin smaakt al de achterklap sappig. Zo brengt de documentaire allerlei klein en groot vuil over Amerikaanse high society figuren ten gehore. Capote begaf zich immers vanaf de jaren vijftig onder de rijkste mensen der aarde. Deze rijken zagen hem als een kunstproject waarmee ze hun mecenas verlangen konden vervullen. Echter Capote had andere plannen met zijn rol als hofnar. De schrijver rekende namelijk zonder genade af met deze rijke elite in ‘Answered Prayers’. Nadat ze hoorden over deze roman, liet bijna iedereen uit die kring Capote vallen. Later betoogde Capote dat ‘Answered Prayers’ een satire was, niet alleen smeuïge roddels maar ook kritiek op de hogere klasse in de Verenigde Staten. Bovendien begreep hij überhaupt niet waarom zijn oude centenvrienden zo lichtgeraakt deden, want wat dacht je dat er zou gebeuren wanneer je een schrijver tot je groep toeliet?

De documentaire is uiteindelijk vooral een aanrader voor de beginnend Capote-fan of indien de kijker interesse heeft in de culturele gloriedagen van de Verenigde Staten. ‘The Capote Tapes’ plaatst de schrijver namelijk in een interessant tijdsbeeld: eentje van een land met een overvloed aan welvaart en ongebreidelde macht. Evenals het leven van Capote zelf bracht dit land in de twintigste eeuw ongeëvenaarde prestaties voort, maar was het evengoed berucht om zijn decadente feesten en breed uitgemeten conflicten.

Tevens bekruipt het gevoel dat de fictiefilms ‘Capote’ (Bennett Miller, 2005) en ‘Infamous’ (Douglas McGrath, 2006) meer bieden dan de sappige achterklap en het prettige biografische overzicht van ‘The Capote Tapes’. ‘Capote’ gaat over het tot stand komen van ‘In Cold Blood’ en maakt Truman voornamelijk een tragisch figuur, bijna tot in de perfectie nagespeeld door Philip Seymour Hoffman. ‘Infamous’ laat de meer flamboyante kant van Capote in de New York jaren zien. Deze laatste film met Toby Jones als de man van het hoge woord komt qua toon en insteek het meest overeen met de documentaire en kan je daarom als een smakelijke tweeluik programmeren.

Roy van Landschoot

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 26 mei 2022