The Natural (1984)

Regie: Barry Levinson | 138 minuten | drama, sport | Acteurs: Robert Redford, Robert Duvall, Glenn Close, Kim Basinger, Wilford Brimley, Barbara Hershey, Robert Prosky, Richard Farnsworth, Joe Don Baker, John Finnegan, Alan Fudge, Paul Sullivan Jr., Rachel Hall, Robert Rich III, Michael Madsen, Jon Van Ness, Mickey Treanor, George Wilkosz

New York 1939. De onbekende honkballer Roy Hobbs meldt zich in de kleedkamer van The New York Knights. Dit professionele honkbalteam verliest meer dan het wint, met meer mensen op het veld dan op de tribune. Roy Hobbs was zestien jaar daarvoor nog een talentvolle werper op weg naar een glanzende honkbalcarrière. Er kwam iets tussen, en Roy is al lang in de vergetelheid geraakt. Nu is hij terug, in de hoop een in de wieg gestorven carrière te laten herleven.

Tot zover de synopsis van ‘The Natural’, een speelfilm uit 1984 die je duizelig maakt van de grote namen. Regisseur Barry Levinson kennen we van ‘Good Morning Vietnam’, ‘Rain Man’ en ‘Wag the Dog’. Componist Randy Newman hoorden we eerder in ‘Ragtime’, ‘Toy Story’ en ‘Meet the Fockers’. De film is gebaseerd op het debuut van gerenommeerd auteur Bernard Malamud (‘The Fixer’, ‘The Tenants’). En dan zijn er nog de acteurs: Robert Redford, Glenn Close, Robert Duvall, Kim Basinger en Barbara Hershey.

Aan de namen ligt het dus niet. Redford en Duvall zijn geknipt voor hun rollen, maar ook Basinger voelt zich thuis, als femme fatale met de glorieuze Bond-naam Memo Paris. Het verhaal zit slim in elkaar, vooral de dubbele spanningsboog springt eruit. We kijken niet alleen vooruit, naar de mogelijke heldendaden van Hobbs en zijn goedwillende teamleden van The New York Knights. We zijn ook steeds benieuwd naar het 16-jarige hiaat van Hobbs. Hoe kon zo’n talent opeens zo’n terugval krijgen?

Ook geslaagd is de soepele manier waarop verschillende genres zijn geblend. ‘The Natural’ is niet alleen een sportdrama, maar ook een romantisch drama en een (beetje) misdaadthriller. De film zit bovendien goed met het uitbeelden van de Amerikaanse honkbalcultuur (veel bijgeloof, veel legendes) en met de uitbeelding van het vooroorlogse Amerika. Aan humor is ook geen tekort.

Je zou denken dat dit alles een meesterwerk oplevert, maar helaas. De beide spanningsbogen voeren naar een belabberde ontknoping in tweevoud. Het 16-jarig hiaat blijkt een niet al te interessante episode, waarvan we lang niet alles te weten komen. De sportieve spanningsboog eindigt nog beroerder. Ieder cliché van het sportdrama komt voorbij in het veel te lange slotstuk, uiteraard een wedstrijd om het kampioenschap. Die clichés maken het verloop dusdanig voorspelbaar dat je uiteindelijk met een kater blijft zitten. Aardige film, dat wel. Maar zonde van het talent.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 20 september 1984