The Sinful Nuns of Saint Valentine – Le scomunicate di San Valentino (1974)

Regie: Sergio Grieco | 93 minuten | romantiek, avontuur, thriller | Acteurs: Françoise Prévost, Jenny Tamburi, Paolo Malco, Franco Ressel, Corrado Gaipa, Gino Rocchetti, Pier Giovanni Anchisi, Calisto Calisti, Aldina Martano, Bruna Beani, Barbara Herrera, María Luisa Sala, Adriana Facchetti, Dada Gallotti, Cinzia Greco

Het beste aan ‘The Sinful Nuns of Saint Valentine’ is het genre waarin de film opereert. Kennelijk bestaat er een hele verzameling van films die nonnen op sensationele en uitbuitende wijze behandelen, getuige de genrenaam “nunsploitation”. Liefhebbers van foute pulp zitten goed bij dit genre. Ook de titel van de film is “veelbelovend”. Toch worden zelfs verwachtingen van een lekker foute, seksueel getinte film maar mondjesmaat ingelost.

Ongeveer drie kwartier lang is het gewoon een slechte, en saaie film. Onbedoeld grappig, wellicht, wanneer de kijker in de opening getrakteerd wordt op een stel knullige zwaardgevechten die herinneringen oproepen aan Monty Python. De Romeo in dit Romeo en Juliet-achtige verhaaltje strompelt vanuit een bos, waar hij verschillende vijanden van zich af moet vechten, naar het klooster waar zijn geliefde Lucita zich bevindt. Hij krijgt hulp van de koster, wat belangrijk is aangezien hij daar eigenlijk helemaal niet mag zijn, zowel vanwege zijn afkomst als zijn geslacht.

Alles moet kuis blijven in het klooster, dus wanneer Lucita’s kamergenote weet wat er gaande is tussen de geliefden, is voorzichtigheid geboden. Al snel wordt er een zuster beschuldigd van onzedelijkheden. Ter overstaan van de andere nonnen wordt zij, naakt, met een zweep behandeld. De kamergenote van Lucita raakt er wel opgewonden van en wil de zuster in kwestie ook wel eens op die manier “nemen”. Dat geeft al een beetje de teneur van de film aan. Er dient zoveel mogelijk (onfunctioneel) naakt in beeld te verschijnen en de moraal is enigsins dubieus. Dus als Lucita later een verdachte van een misdaad wordt, wordt ze met haar handen aan het plafond gebonden, en dient ze natuurlijk weer naakt te verschijnen. Nog wonderlijker is het dat een groep in het klooster opgesloten zondige, en verhongerende nonnen op een gegeven moment spontaan de kleren uittrekt en elkaar begint te betasten.

Best grappig, wel, maar zelfs dit soort amusante scènes is vrij schaars. Pas in de tweede helft komt er bevredigende actie in voor. Jenny Tamburi is een aangename aanwezigheid als Lucita, en doet de kijker nog wel enigszins met haar meeleven, maar haar mannelijke tegenspeler is uitdrukkingsloos en lange tijd oninteressant als personage.

Mocht de dvd voor een euro in de uitverkoopbakken liggen, dan kun je misschien naar enkele grappige scènes toeskippen, en is de film de moeite waard, maar er valt toch echt bar weinig te beleven bij deze film, zelfs als goedkope exploitatiefilm.

Bart Rietvink