Wicked Lake (2008)

Regie: Zach Passero | 95 minuten | horror | Acteurs: Carlee Baker, Frank Birneym, Michael Esparza, Eryn Joslyn, Will Keenan, Eve Mauro, Marc Senter, Robin Sydney, Tim Thomerson, Angela Bettis, J.D. Brown, Mike McKee, Phoenix Rae, Justin Stone, Luke Y. Thompson

Volstrekt stompzinnige horrorfilm zonder goede horror, zonder fatsoenlijk verhaal, zonder degelijke acteurs en vol met onzin en totaal overbodig vrouwelijk naakt. Dit laatste is ongetwijfeld door de makers in de film verwerkt, toen ze zich realiseren dat hun baksel wel eens bijzonder slecht zou gaan worden. Met het tonen van de naakte lichamen van de vrouwelijke personages hebben ze vast gehoopt dat de (mannelijke) kijker minder kritisch zou zijn en positiever over de film zou oordelen. Helaas voor hen, is dat niet gelukt. ‘Wicked Lake’ is in zijn totaliteit slechts het zoveelste voorbeeld van clichématig en amateuristisch filmen zonder enig sprankje van originaliteit. Waarom zijn filmmaatschappijen bereid om in films als deze te investeren en ze vervolgens te distribueren? Zelfs voor direct op dvd-voer is ‘Wicked Lake’ niet om aan te zien. Het is allemaal hoogst bedroevend: de personages zijn niet meer dan schetsen van karakters en het helpt ook niet echt dat een cast er ook niks van bakt. Deels zijn het wellicht onbeholpen amateurs, maar ook degenen met meer ervaring voor de camera in diverse tv-series gooien er maar een beetje met de pet naar.

Toegegeven, het scenario geeft ze ook bijzonder weinig om handen. Het lijkt soms wel een beetje op tikkertje: de vier mannen domineren een tijdje de vrouwen, totdat de klok middernacht slaat en de ware aard van de vrouwen (hint: ze zijn heksen) bovenkomt, waarna de rollen worden omgedraaid. Een idioot verhaal dat zelfs binnen de vaak wat ruimere geloofwaardigheids criteria van het genre opvalt vanwege het gebrek aan inspiratie. Dacht regisseur Zach Pessaro echt dat hij goud in handen had met dit materiaal? Het is nauwelijks voor te stellen. Zijn eigen inzet is overigens ook minimaal en de productiewaarde is minimaal: de scènes sluiten regelmatig niet goed op elkaar aan, elke logica is zoek en het camerawerk is duidelijk op zijn goedkoopst uitgevoerd. De sets en belichting zijn ook verre van om over naar huis te schrijven. Wellicht dat de aantrekkingskracht voor de doelgroep (lees: tienerjongens) er dan toch inzit, dat de vier hoofdrolspeelsters, Robin Sydney als Ilene voorop, zich ontdoen van overmatige kledingstukken en er zelfs een totaal uit de lucht gegrepen vrijscène tussen de dames voorbij komt. Waarom hebben zij als zichzelf respecterende vrouwen deze doorzichtige poging tot exploitatie niet geweigerd?

De twee politieagenten die op het spoor van de vier vrouwen zijn gekomen, zijn zo lachwekkend, dat de gedachte dat ‘Wicked Lake’ eigenlijk een satirische komedie is, in de kijker op zal komen. Maar zelfs dat mocht niet zo zijn. Wat kan dodelijker zijn voor een horrorfilm dan om hem als “saai” te omschrijven? Zelfs de bovengemiddelde muziek van “Alien J” (Al Jourgensen) van de band Ministry (het enige positieve aan dit wanproduct) kan daar niks meer aan veranderen.

Hans Geurts