Cop Out (2010)

Regie: Kevin Smith | 107 minuten | actie, komedie, misdaad | Acteurs: Bruce Willis, Tracy Morgan, Juan Carlos Hernández, Cory Fernandez, Ana de la Reguera, Jason Hurt, Jeff Lima, Sean Cullen, Kevin Pollak, Adam Brody, Guillermo Díaz, Alberto Bonilla, Robinson Aponte, Jeremy Dash, Mando Alvarado, Michelle Trachtenberg, Jason Lee, Francie Swift, Rashida Jones, Keith Joe Dick, Seann William Scott

Zeer matige, om niet te zeggen slechte ‘buddy movie’, die niet voor niets geen bioscooproulatie kreeg in Nederland. Een mager verhaaltje, onleuke grappen, ongeloofwaardige casting en ongeïnspireerd acteerwerk maken ‘Cop Out’ tot dertien in een dozijn, waarbij zeker acht of tien van die andere films nog beter zijn. Centraal staan twee agenten, Jimmy (Bruce Willis) en Paul (Tracy Morgan), die elkaar door dik en dun steunen en al jaren samenwerken. Jimmy’s dochter gaat trouwen en om haar bruiloft te betalen, wil hij een zeldzaam en uiterst waardevol baseballplaatje verkopen. Uitgerekend op het moment dat hij in de winkel staat (en Paul nietsvermoedend buiten staat te bellen) duikt er een overvaller genaamd Dave (Seann William Scott) op, die het plaatje steelt. Op eigen houtje gaan Jimmy en Paul op onderzoek uit en komen zo een netwerk van drugsdealers op het spoor.

Misschien stelt ‘Cop Out’ vooral juist zo teleur door al het talent dat deze film betrokken is, wat tot verwachtingen leidt die absoluut niet beantwoord worden. Zo staat regisseur Kevin Smith bekend om een aantal grofgebekte komedies waarover je qua smaak kunt twisten, maar die stuk voor stuk ijzersterke dialogen en grappen hebben. Maar in al die vorige films schreef hij zelf het scenario. Zelf zou hij – achteraf – over deze film verklaren: “het is niet mijn film. Het is een film waarvoor ik ingehuurd ben.” Dit gebrek aan enthousiasme zegt al genoeg. met eenzelfde gebrek aan enthousiasme wandelt Bruce Willis door het beeld en mompelt hij zijn zinnetjes, terwijl zijn ogen nog half op de slaapstand staan. De Engelssprekende wereld heeft hier een fraaie uitdrukking voor: “phoning it in”, wat vertaald kan worden als iets van “het telefonisch afhandelen”. Willis maakt zich hier wel vaker schuldig aan, mede door zijn relaxte houding, maar maakt het hier wel erg bont. En dan is er nog Tracy Morgan, een begaafde komiek met een zeer eigen stijl, die uitstekend tot zijn recht komt in de format van “Saturday Night Live” en “30 Rock”. Voor een dragende rol in een speelfilm blijkt hij – hier althans – pijnlijk ongeschikt. Maar de tekortkoming die het meest in het oog springt, is dat er totaal geen chemie is tussen Willis en Morgan. Een “buddy movie” waarin de hoofdrolspelers zogenaamd al negen jaar samenwerken, maar elkaar totaal niet lijken te liggen, wordt algauw vervelend om naar te kijken. Morgan is bovendien de meest ongeloofwaardige politieagent die je je maar kunt voorstellen. Zoals gezegd duikt ook Seann William Scott op in een relatief kleine bijrol. Afhankelijk van de smaak van de kijker zal zijn rolletje hetzij veel te kort zijn, hetzij veel te lang. Toch weet hij door zijn guitige uitstraling en bloedirritante opmerkingen Paul helemaal gek te maken. Met name omdat die laatste zijn vrouw Debbie (Rashida Jones) verdenkt van overspel en Dave inspeelt op die onzekerheid. Er zijn een paar grappige momenten te noteren, maar meestal slaan de grappen dood als een glas bier dat twee uur buiten heeft gestaan. De plot vereist niet te veel nadenken – en dat is maar goed ook, anders zouden de kijkers zich wel eens achter hun oren kunnen gaan krabben over twee politieagenten die chaos aanrichten en in vuurgevechten terechtkomen, en dat alles terwijl ze privézaken proberen te regelen. Om nog maar te zwijgen over de illegale ‘deal’ die ze sluiten met de drugsdealers om een gestolen auto terug te vinden in ruil voor teruggave van het baseballplaatje. Nog zo’n les uit de filmwereld: elke goede actiefilm heeft een goede schurk nodig.

Oorspronkelijk was regisseur Smith van plan om de film “A Couple of Dicks” te noemen, waarbij het laatste woord snedig zou verwijzen naar een wat verouderde term voor detective of politieagent, met een duidelijke dubbelzinnigheid. Er werd gezegd dat de studio daar toch voor terugdeinsde en in de discussie hierover door Smith werd gezegd dat dit een enorme “cop out” was. Deze uitdrukking betekent zoiets als ‘verantwoordelijkheid uit de weg gaan’ of ‘niet voldoen aan de verwachtingen’. Een producer opperde vervolgens dat het wel een leuk idee om dat als titel te gebruiken. Helaas zou de film in meerdere opzichten de titel bekrachtigen. Overigens dient te worden opgemerkt dat Smith achteraf ontkende dat de studio geëist had dat de titel gewijzigd werd.

Samengevat mag wel gesteld worden dat het volkomen terecht is dat de film direct op dvd werd uitgebracht. Met een zeer lage aanschaf- of huurprijs kan een belangstellende zich hier nog aan wagen, maar het is eigenlijk niet de moeite waard. Kijk dan ‘Die Hard’ nog eens terug als voorbeeld van een Bruce Willis die wel in vorm is als agent, of willekeurig elke andere film van Kevin Smith voor wèl leuke grappen of zet de originele ‘Lethal Weapon’ op, voor een geslaagde “buddy movie”. Je zult je gegarandeerd beter vermaken dan met ‘Cop Out’.

Hans Geurts

Waardering: 2