De gendarme in New York – Le gendarme à New York (1965)

Regie: Jean Girault | 102 minuten | komedie | Acteurs: Louis de Funès, Michel Galabru, Christian Marin, Guy Grosso, Michel Modo, Alan Scott, Jean Lefebvre, Geneviève Grad, Marino Masé, Mario Pisu, Albert Augier, Jean-Pierre Bertrand, Jean Droze, Leroy Haynes, Billy Kearns, René Lefevre-Bel

Vreemd. Een jaar na de komedie ‘Le gendarme de St. Tropez’ verscheen de sequel ‘Le gendarme à New York’. Dat er een vervolg kwam is niet zo vreemd, het origineel was succesvol genoeg. Maar de charme van de voorganger zat hem nou net in de zonnige Zuid-Franse locatie. Wat kunnen we dan verwachten van onze vrolijke mannetjes in New York? En waarom zijn die mannetjes eigenlijk in New York?

Die mannetjes, dat wil zeggen de voltallige gendarmerie van Saint Tropez, zijn in New York voor een politiecongres. Het eerste half uur gaat over de reis ernaartoe, in een oceaankruiser die zo kolossaal is dat de gendarmes een goed deel van de reis gebruiken om de weg te vinden. Het laatste uur gaat over de avonturen van de gendarmes in New York. Waar agent Cruchot (Louis de Funès) op straat zijn dochter meent te herkennen, terwijl die toch echt in Saint Tropez zou moeten zitten.

Deze minimale plot (of dit gebrek aan plot) is de grootste plus van ‘Le gendarme à New York’. Terwijl in het eerste deel de gekunstelde plot de humor in de weg zat, is deze sequel meer een opeenvolging van losse sketches. Met gelukkig ook wat Frans absurdisme. We zijn getuige van een bizarre psychoanalytische sessie, we krijgen een college Engels voor Fransen en we eten ijsjes met een wonderlijke uitwerking. Over het geheel zijn de grappen van een hoger niveau dan die in de voorganger.

De makers zijn alleen vergeten dat een film met losse sketches af moet klokken op een minuut of tachtig. ‘Le gendarme à New York gaat daar zo’n twintig minuten overheen. Dat wreekt zich. In de laatste twintig minuten verslapt de aandacht, ook al omdat de makers dan volop inzetten op het enige verhaallijntje (iets met Cruchots dochter).

Ondanks de ruime speeltijd is deze sequel beter te pruimen dan de voorganger. Juist door de absurde humor voelt deze tijdlozer en geestiger. Ook de enkele verwijzing werkt beter. Terwijl het eerste deel verwees naar de allang vergeten ‘Thierry de slingeraar’ zit in het vervolg een leuke verwijzing naar het onverwoestbare ‘West Side Story’. De enkele flauwe grapjes en de lange speelduur gaan we de makers dan maar vergeven.

Henny Wouters

Waardering: 3

DVD-release: 25 juni 2015 (DVD-box Louis de Funès – De Gendarmes – de complete collectie).